Een Belgisch-Brits liefdesverhaal

Tegenover het stadhuis van Brugge staan zes kranen met daarop enorme spots die de gevel verlichten. Daarachter is een trailer- en tentenkamp opgeslagen. Meteen is het duidelijk: hier is een grootse productie aan de gang. The White Queen heet de serie die nog tot maart in 'die Scone' wordt opgenomen, de verfilming van de historische romanreeks The Cousin's War (De rozenkoningin) van Philippa Gregory, de schrijfster die eerder met het eveneens verfilmde The Other Boleyn Girl hoge ogen gooide. De reeks vertelt het verhaal van drie ambitieuze vrouwen - Elizabeth Woodville, Margaret Beaufort en Anne Neville - die tijdens de Rozenoorlogen streden om de macht. In mei zendt BBC de serie uit, Eén volgt ten vroegste in oktober.

In de trouwzaal van het stadhuis wandelen we de middeleeuwen binnen. Mannen in strakke broeken en capes, vrouwen in fluwelen en zijden jurken, grote eiken tafels met daarop copieuze maaltijden. Een middeleeuwse soundtrack weerklinkt, mannen jongleren en buitelen over elkaar en daar maakt ze haar entree: the white queen, ofte Elizabeth Woodville. De muziek stokt en in witte jurk schrijdt actrice Rebecca Ferguson voort, naar haar troon. Je waant je op de set van The Tudors.

Dat was niet de bedoeling, zo blijkt. Volgens regisseur James Kent gaat de vergelijking niet op. "De historische periode waarin The Tudors zich afspeelt, is beter gekend dan het stuk Britse geschiedenis dat we hier verfilmen. Bovendien focussen wij bewust op het vrouwelijke perspectief. Het is het verhaal van drie vrouwen die heel invloedrijk zijn geweest in de Britse geschiedenis, maar het grote publiek nauwelijks kent."

"De ambities liggen hoger", zegt Eurydice Gysel van Czar TV, het Belgische productiehuis dat het kostuumdrama naar België haalde en mee produceert. "Het moet kwalitatiever dan The Tudors. De emotionele impact moet groter. De statische camerabeelden van The Tudors maken bij ons plaats voor meer beweging en close-ups."

The White Queen wordt ook een stuk minder expliciet dan The Tudors. Waar ze in die serie niet kijken op een seksscène meer of minder, zal in The White Queen geen borst te zien zijn. Het liefdesverhaal tussen koning Edward IV en Elizabeth Woodville, het gewone meisje dat hij tot zijn koningin maakte, is er een van zedig gekus en smachtende blikken.

Rol met vlees aan

De jonge koning wordt gespeeld door Max Irons, zoon van de grote Jeremy Irons, jawel, en Hollywoods nieuwste hottie. De 26-jarige acteur is een van de rijzende sterren die in The White Queen aan de zijde spelen van gevestigde waarden als James Frain (True Blood, The Tudors) en Belgische acteurs als Jurgen Delnaet (Aanrijding in Moscou, Dubbelleven). "Ik had wanhopig mijn zinnen gezet op de rol van Edward", vertelt hij. "Het gros van acterend Engeland wilde een hoofdrol in The White Queen. Iedereen wist dat dit niet zomaar het zoveelste kostuumdrama zou worden. Ik heb dan ook alles op alles gezet tijdens de audities. Ik ben opgeleid als theateracteur en ga bewust op zoek naar film- en tv-rollen die evenveel van me vergen als een rol op de bühne."

Niet dat de acteur zo gek is op kostuumdrama's. "Maar wel op rollen waar vlees aanhangt en waar je je tanden in kan zetten", zegt hij. "Edward is een impulsieve jongen die uit liefde trouwt met een niet-adellijk meisje en zo de loop van de geschiedenis een immense twist geeft. Tegelijk is hij gewiekst en intelligent en hongerig naar macht. Zomaar een koning, zo'n tweedimensionale machtsfiguur, spelen: daar had ik geen zin in."

Mengelmoes

And Cut! In de trouwzaal weerklinkt meteen geroezemoes. Het Britse Engels van de hoofdacteurs mengt zich met de sappige West-Vlaamse klanken van de figuranten. De hele ploeg hier is een mengelmoes van Britten en Belgen, het resultaat van de coproductie die de BBC en productiehuis Company Pictures, bekend van series als Elizabeth I en Generation Kill, opzetten met Eén en Czar TV. Toch niet evident wellicht, zo'n samenwerking?

"Uiteraard zijn er verschillen", zegt Gysel. "De Britten hechten meer aan regels en hiërarchie, maar dat zit een vlotte samenwerking niet in de weg. Integendeel." "Het zijn vooral de locaties die ons naar hier gelokt hebben", zegt Kent. "Brugge ademt de vijftiende eeuw. De locaties hier zullen de serie een cinematografische feel geven. We hadden The White Queen in Londen niet kunnen draaien."

Al speelt ook het gunstige financiële filmklimaat in België een belangrijke rol. Tax shelter voor tv-series, een fiscale gunstmaatregel voor privé-investeerders, is in Groot-Brittannië onbestaande. "Dat is een factor", geeft Kent toe. "Hopelijk kunnen series als The White Queen in de toekomst wel in Groot-Brittannië zelf gedraaid worden. Maar dan nog. Een stad zo authentiek als Brugge vind je bij ons niet. Groot-Brittannië is jammer genoeg minder respectvol met zijn erfgoed omgegaan."