Gal spuwen, maar met een heerlijke flair

Rachid Abourig is geboren en getogen in Antwerpen. Binnen de oude stadsomwalling, zegt hij zelf. "Ik ben opgegroeid in de wijk Sint-Andries. Nu is het Zuid een chique wijk, maar in die tijd was het een arbeidersbuurt. Een rood bastion. Ik speelde in het trommelkorps, ik heb zelfs meegespeeld tijdens een 1 mei-stoet. Ik ben chauvinist, voel mij in de eerste plaats iemand van 't stad. Al de rest is parking. (lacht) Al ben ik tegelijk maar een halve sinjoor."

Het gezin Abourig is in de jaren 60, tijdens de grote immigratiestroom, van Marokko naar België getrokken. "Papa is hier komen werken. Later is hij mama gaan halen. Mijn ouders spreken gebroken Nederlands, maar ze hebben zich wel degelijk aangepast. En ik ben hier geboren, tweede generatie. Als je me echt op mijn paard wilt krijgen, moet je me vragen of ik goed geïntegreerd ben. Dat gebeurt regelmatig. Altijd door mensen die niet van Antwerpen zijn."

Kleren van de C&A

Rachid is Antwerpenaar, tegelijk trots op de roots van zijn ouders. Elk jaar rijdt hij met de wagen naar hun thuisland. "In een BMW, zoals het cliché wil. Maar ik heb geen dure wagen om in Marokko te gaan opscheppen. Heb je ooit al eens geprobeerd om zo ver met een geitje te bollen? Voor zo'n afstand heb ik een stevigere wagen nodig. Verder interesseert me die status niet. Ik draag ook maar gewoon kleren uit de C&A, hoor."

Het verhaal van de Bear Grills van Antwaarpe begon als een grap. "Ik was in Marokko en maakte wat filmpjes om mijn vrienden in België jaloers te maken. Kijk eens hoe de zon hier schijnt, dat soort dingen. Al snel noemde ik mezelf Bear Grylls, naar de Britse avonturier. Alsof ik probeerde te overleven in de Marokkaanse woestijn."

Bij thuiskomst bleef Bear Grills van Antwaarpevoortbestaan. In zijn filmpjes deelt Rachid zijn gedachten en spuwt hij zijn gal. Over de bankencrisis en de veel te hoge staatsschuld. Over de illegalen en het gebrek aan veiligheid op straat. Of over de panda's van Di Rupo. "Zedde gij ne politieker of nen boswachter", vraagt Bear Grills in zijn laatste filmpje.

Bolletjesgeweer

Rachid is de stem van zijn volk. Het volk van Antwerpen. "We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Ik heb dezelfde problemen als Jan Modaal. En die probeer ik te verwoorden vanuit mijn pseudoniem. Maar de Bear Grills van Antwaarpe is geen typetje, het blijft de mening van Rachid. Al zal ik het in zo'n filmpje wat populistischer, ludieker - en voor sommigen agressiever - verwoorden. In het echte leven ben ik veel introverter. Dan ben ik gewoon een saaie boekhouder."

Daarvoor was Rachid vijf jaar land verkoper in de Colruyt. "Tot ik in avondschool een graduaat boekhouding heb gehaald, toen een knelpuntberoep. Al in mijn tweede jaar had ik een job te pakken. Bij Colruyt boden ze me een nieuwe plaats op hun hoofdkantoor in Halle aan. Maar die heb ik geweigerd. Ik wilde in 't stad blijven." En daar deed hij wat de Bear Grills van Antwaarpeaan al zijn fans aanbeveelt. Volg je droom.

"Als kind was ik dol op mijn bolletjesgeweren. Later kwam de droom van een eigen paintballterrein. Het heeft even geduurd, bij mijn eerste aanvraag was er een buurtpetitie met 250 handtekeningen tegen het plan. Ook de stad was niet happig. Wat wil je, iemand met de naam Abourig wil een schietstand openen. Nu doe ik twee fulltimes. Buiten mijn uren ben ik op de paintball, zeven op zeven."

En meer moet dat niet zijn. "Laat mij maar filmpjes maken met mijn iPhone. Op een podium zou ik nooit zo'n grote bek durven opzetten. Ik ben zeker niet de volgende stand-upcomedian uit de Colruyt."