'Dit sloeg helemaal nergens op'

Bij de start aan het Castello Sforzesco in hartje Milaan kon er nog een grapje af. "We gaan skiën", lachte Boonen onder de eerste regendruppels. Daar al, echter, had hij voor zichzelf de berekening gemaakt. "Ik heb de Primavera al wel vaker in hondenweer gereden, maar dit is anders. Als je hier start bij vijf à zes graden, dan weet je dat het boven op de Turchino, dik vijfhonderd meter boven de zeespiegel, wintert. Het zou een legendarische Milaan-Sanremo kunnen worden, waarin veel jongens bevroren moeten afstappen."

Profetisch

Profetische woorden waren het. De eerste vijftig kilometer viel het nog mee, vond Boonen. "Het was doenbaar. Ik had me flink ingeduffeld en kon me warm houden." Maar dan brak de hel los. Het winterde inderdaad in Piëmonte. Het kwik zakte naar -3. De regen ging over in sneeuw, die bij bakken uit de asgrauwe lucht viel.

"Het pak werd op een lint getrokken", zegt Boonen. "Iedereen zette het verstand op nul. Goed anderhalf uur reden we in guur winterweer. In de laatste tien minuten die ik op de fiets doorbracht, vloeide alle gevoel uit mijn lijf. Mijn benen veranderden in twee grote ijslolly's. De kou en de nattigheid drongen diep in mijn lijf en ik raakte compleet onderkoeld. Echt onmenselijk. Aan de finish sloegen mijn handen en voeten paars uit. Nooit meegemaakt."

Genoeg geweest, oordeelde Boonen. In een nieuwe start, 49 kilometer verderop in Cogoleto, had de Belgische kampioen geen zin meer. "Een mededeling waarmee de organisatoren een paar uur te laat kwamen", vond hij. "Niet met onze voeten rammelen, hé. Ze wisten al van zes uur 's morgens dat het ging sneeuwen. Beter hadden ze Turchino en Le Manie sowieso uit het wedstrijdschema geschrapt, de start meteen naar Cogoleto verschoven en een kortere versie gereden. Nogmaals het bewijs dat organisatoren zich niet echt bekommeren om ons. Dit maakt me boos. Omdat het nergens op slaat. Het is Milaan-Sanremo niet meer."

Dat was het nochtans wél voor liefst 135 van de 200 deelnemers. Vrij veel. Het was niet dat een select kliekje 'gekken' het uitzong tot Sanremo. "Weinig ploegen en renners die er nochtans wat voor voelden om door te fietsen", hoorde Boonen.

"Maar je kent dat: de ene draait bij, de andere ook en uiteindelijk gaan ze er toch weer tegenaan. Ik vind dat ik de juiste keuze heb gemaakt. Omdat deze extreme omstandigheden, los van het statement, ook een aanslag op mijn lichaam pleegden. Ik kan er niet goed tegen en had geen zin om de rest van mijn voorjaar te hypothekeren. Ik ben benieuwd wat de anderen zullen overhouden aan deze koers", besloot Boonen.