Inderdaad: een parel
Toen Janis Joplin het in 1970 - een maand na Jimi Hendrix - nodig achtte om een lidkaartje te kopen voor de 27 Club, liet ze één cadeautje achter: een album dat nog even hard blinkt als zijn naam doet vernoemen.
Als je - naast 'jong gestorven' en 'veel drugs' - aan één ding denkt wanneer je Joplins naam hoort, dan zal het wel haar rauwe, verscheurende, door pure natuurkracht aangedreven stem zijn. Mindere kelen zouden er, na de passage van de primitieve oerkreten waarvan Joplin zich graag bediende, ongetwijfeld uitzien als de Filipijnen na Haiyan. Maar zij beheerste haar talent, zij was in controle - behalve, natuurlijk, wanneer ze haar brown sugar binnen handbereik had.
Dat stemgeluid was het focuspunt van Pearl. Voorgaande albums konden rekenen op rijkelijke instrumenten, somptueuze arrangementen, veel muzikale tierlantijntjes náást (soms zelfs boven) Joplin. Pearl moest uitgebeender, meer in de richting van pure blues opschuiven: Janis alleen in de spotlight.
Dat dat zomaar kon, lag niet alleen aan Janis zelf, maar ook aan haar fenomenale begeleidingsband. Twee jaar eerder had ze haar doorbraakgroep Big Brother and the Holding Company (met wie ze meesterwerk, Cheap Thrills ineen had gebokst) aan de kant gezet; daarna probeerde ze het even met de Kozmic Blues Band, om ten slotte bij The Full Tilt Boogie Band uit te komen, een groep die ook intergalactisch kon rocken, maar vooral een solide basis vormde, ook op persoonlijk vlak: Janis voelde zich op haar gemak, en kon even haar demonen op armlengte houden. Héél even.
Er zullen er altijd wel zijn die beweren dat haar grote ongeluk - haar overdosis in een hotelkamer in LA - ook haar grote geluk was: forever young, en gestopt op een hoogtepunt. Het is veel aannemelijker om er gewoon de tragiek van in te zien: ocharmen vier studioalbums liet ze na, waarvan twee weifelende.
De leegte die ze achterliet staat ook tot in de eeuwigheid op Pearl. In het midden van het album staat een instrumental, 'Buried Alive in the Blues', die alleen maar een instrumental is uit noodzaak. Joplin stierf enkele dagen voor ze haar vocalen zou opnemen.
Het is een mooi symbool voor haar carrière: ze heeft iets achtergelaten, ja, maar onaf, afgekapt voor het volle wasdom had kunnen bereiken. Het had meer moeten zijn, en langer moeten duren.
Maandag 16 november: Ten van Pearl Jam.
Haal de tien vinylplaten nu in huis demorgen.be/vinyl