Muziek tegen het hokjesdenken

Wie aan een zomerfestivals denkt, kan naast muziek haast niet om vers getapt bier en zon heen. Wat dat laatste betreft, hebben de weergoden ons land de laatste weken stevig parten gespeeld. Al even grillig als het muzikale aanbod bleek immers het Belgische weer. De Morgen heeft geen glazen bol, maar selecteert voor u vijf groepen die de temperatuur op Dranouter hoe dan ook danig zullen doen stijgen.

Ben Harper

Ben Harper is niet de man van de grote stijlblends of muzikale koerswijzigingen. Al tien platen lang maakt de sympathieke Californiër hypereerlijke bluesreggae die wordt voortgestuwd door lieflijke melodieën en passionele teksten. Zijn meest recente studioplaat Give Till It's Gone is een versmelting van al zijn invloeden en laat als vanouds een muzikant horen die niet te beroerd is om zijn zielenroerselen met de wereld te delen. "Je hoort op mijn nieuwe plaat een geluid dat rechtstreeks uit mijn lijf komt", liet de zanger onlangs optekenen in een interview. Daar is niets van gelogen. Zo klonk de man bijvoorbeeld nooit oprechter dan in 'Feel Love', waarin de zanger zijn liefdesverdriet betuigt aan een voormalige geliefde. Ook de andere songs op Give Till It's Gone zorgen ervoor dat je adem meermaals stokt en dat je als luisteraar ontroerd maar verweesd achterblijft. Harpers muziek is als een intense koortsdroom: zijn doorleefde songs laten je binnenste meermaals rood gloeien, maar zijn tegelijkertijd verantwoordelijk voor meerdere koude rillingen die langs je ruggengraat glijden. Uit te zieken op zondag 7 augustus.

Arsenal

Geen band die zo vlot tussen stijlen en genres switcht als Arsenal. Het vierde album Lokemo is enerzijds hun meest grimmige en experimentele plaat, maar katapulteerde de band anderzijds tot headliner op enkele prominente zomerfestivals. Na hun geslaagde passages op Rock Werchter en Dour, sluit de band vanavond de eerste festivaldag van Dranouter af. Bandlid Hendrik Willemyns verwacht zich aan een gezellige sfeer. "Dour was heel alternatief, zowel qua muziek als qua mentaliteit. Zo was er dit jaar iemand die sigarettenfilters verkocht als xtc-pillen. Aan zulke toestanden verwacht ik me vanavond niet. Dranouter ademt toch meer een familiale sfeer uit. Maar als band passen we ons sowieso nooit zwaar aan. Wie naar ons komt kijken, weet waar hij zich aan mag verwachten: weinig subtiliteit, maar des te meer intensiteit en ambiance."

Ben l'Oncle Soul

De nieuwe soulprins Ben l'Oncle Soul heeft de ambitie om zijn passie voor oude soulmuziek naar het Frans te vertalen. Met succes. In Frankrijk is hij al geruime tijd hot, en gestaag volgt ook de rest van Europa. Op plaat steekt de zanger zijn invloeden niet weg, maar etaleert hij daarentegen net zijn liefde voor soullegendes zoals Otis Redding en Solomon Burke. Stampende blues, withete funk, soulvolle ballads of zomerse feelgoodpop: steevast slaagt de zanger erin om de geest van de oude Motownklassiekers tot leven te wekken. Daardoor zou een gemakzuchtige criticus Ben l'Oncle Soul algauw een gebrek aan eigen 'ziel' kunnen verwijten. Maar met speelse herwerkingen - waaronder The White Stripes-cover 'Seven Nation Army' - weet de Fransman ook een hedendaagse vibe toe te voegen aan zijn sound, waardoor het geheel zowel très retro als modern aandoet. Naar verluidt live nog straffer dan op plaat.

Rodrigo y Gabriela

Het Mexicaanse duo Rodrigo y Gabriela bewandelt al jaren een zeer breed muzikaal spectrum. De muzikale virtuositeit van het tweetal komt tot uiting in een symbiose van metal, Mexicaanse volksmuziek, scheutjes jazz en flamenco. Geen band die zo gewiekst met al zijn invloeden omspringt: zelfs wijlen Frank Zappa zou zijn oren niet geloven. Oké, de songs van het duo gaan bijwijlen gepaard met een overdreven artistieke geldingsdrang en hoogdravendheid. Maar anderzijds is het haast onmogelijk om niet bevangen te raken door de muziek van dit muzikale buitenbeentje. Ook live weet het tweetal te beklijven. Zo brengt het vliegensvlugge gitaarspel van het duo je als toeschouwer aan het duizelen, maar zorgen hun ritmische bewegingen en bezwerende motoriek er anderzijds voor dat je hun concerten met opengesperde oogbollen en mond uitzit. Heter dan een kom vol pikante Mexicaanse dipsaus.

Balthazar

Balthazar zit momenteel in de studio voor de opnames van hun tweede plaat. Voor de heren belooft het concert op Dranouter een ware thuismatch te worden. "Mijn eerste festival ooit, ik ben er mijn onschuld verloren", zegt zanger Maarten Devoldere. Het optreden zou voorlopig wel eens een van de laatste concerten op eigen bodem kunnen zijn. Onze kop eraf als de Kortrijkzanen met hun welgemikte grooves binnenkort immers het buitenland niet veroveren. Het fantastische debuut Applause stond bol van de tegendraadse pop die zich gaandeweg gezellig tegen je trommelvlies schurkte, en had met onder meer 'Wire' en 'I'll Stay Here' ook enkele radiovriendelijke popsingles in huis. Nieuwe songs als 'Costume' en 'There Goes My Girl' hebben dezelfde nonchalante flair, maar laten tegelijkertijd een rijpere sound horen. Krijgen de jonge honden binnenkort ook internationale allure?