EENHEID
Ruth Lasters schrijft vandaag een gedicht over het (nakende?) eenheidsstatuut arbeiders-bedienden. Lasters (34) debuteerde in 2006 als schrijfster met de roman Poolijs. Een jaar later volgde haar eerste dichtbundel, Vouwplannen, waarvoor ze in 2009 de Debuutprijs Liegend Konijn kreeg. Haar tweede roman Feestelijk zweet dateert van 2010.
Het magazijn der nationale
vermoeidheid telt geen rekken slechts
twee namaakstranden van
slapers, van
korrels nachtvocht stiekem uit de ooghoeken
geplukt van alle werkenden, ochtend- na ochtendspits.
Links het strand gemaakt
van bediendenslapers. Rechts een exact even fijne 'plage'
bestaand uit oogkorrels van
arbeiders benadeeld vooralsnog betreffende
ontslagvergoeding/status. Straks
- de schoppen staan al klaar - worden beide stranden
bij elkaar geschupt, schep voor schep tot
het ijzer krijsend als het weldra eindelijk voorbije
onrecht het beton schraapt, waarna
pas gepensioneerden één dag mogen liggen daar languit
ex-vaklui naast ex-beambten elkaar
rakend, als één rustend, onrendabel, doodop
dier.
Ruth Lasters