'Traagste rechter van het land' stopt ermee
Paul Verstraete, beter bekend als 'de traagste rechter van het land', hangt zijn toga aan de haak. Tot opluchting van veel collega's en advocaten. De rechter kreeg al tuchtsancties omdat zijn vonnissen veel te lang bleven liggen.
In maart vorig jaar beval het gerecht nog een huiszoeking bij Verstraete om 120 dossiers terug te halen. De rechter had de dossiers tijdens zijn maandenlange ziekteverlof 'in beraad' mee naar huis genomen. Op zich geen probleem. Maar ondanks herhaaldelijk aandringen bracht hij ze niet terug.
Het was niet de eerste keer dat de rechter op de vingers werd getikt omdat zijn vonnissen te lang op zich lieten wachten. In 2006 werd hij al eens een maand geschorst, 45 dossiers werden hem toen uit handen genomen. Maar ondanks de tuchtsanctie kwam er weinig of geen verbetering.
"Aan een gebrek aan juridische kennis ligt het niet, ik denk gewoon dat hij een eeuwige twijfelaar is die alles wikt en weegt", zegt een advocaat die al meermaals met hem in aanraking kwam. "Maar als je als rechter maar niet kunt beslissen, heb je wel een cruciaal probleem. Advocaten en slachtoffers kunnen niet blijven wachten op een vonnis."
In 2008 was de maat vol voor de voorzitter van de Brugse rechtbank. Hij stapte naar de Nationale Tuchtraad voor de Magistratuur, wat uiteindelijk tot het ontslag van Verstraete leidde. Maar de rechter ging in beroep en trok naar het Hof van Cassatie. Het ontslag werd vervangen door een mildere sanctie. Toen hij terugkeerde naar de rechtbank, legden Brugse rechters uit protest even het werk neer. In de zomer van 2010 meldde Verstraete zich ziek, zijn collega's zagen hem niet meer terug.
Ommekeer
Nu houdt hij het finaal voor bekeken. Zijn verzoek om vervroegd op pensioen te gaan is zopas door de koning aanvaard. Veel collega's zijn daar niet bepaald rouwig om. "We zijn blij dat we deze bladzijde kunnen omdraaien", klinkt het op de rechtbank. Waarom Verstraete na alle moeite om zijn job te behouden er nu toch mee stopt, is niet duidelijk. De rechter wilde gisteren niet al te veel woorden vuil maken aan zijn vertrek. "Ik zal te gepasten tijde reageren." Ook in het verleden hield Verstraete de lippen stijf op elkaar.