De wraak van een ex-première dame

Trierweiler werkte in het diepste geheim aan 'Merci pour ce moment'. Ze schreef het manuscript op een laptop die ze nooit op het internet aansloot en om lekken te vermijden liet ze het boek in Duitsland drukken. Zelfs haar kinderen mochten niet weten dat er een intieme ontboezeming van 330 pagina's zat aan te komen die in eerste druk op 220.000 exemplaren wordt verspreid.

Hoewel het boek pas sinds vanochtend in de winkel ligt, verschenen in de Franse media al meerdere extracten. Het meest spraakmakende citaat gaat over het moment waarop Trierweiler in maart 2013 via de ochtendmedia verneemt dat Hollande een amoreuze relatie heeft met de twintig jaar jongere actrice Julie Gayet. De roddel werd naar buiten gebracht door het magazine Closer, dat foto's op de voorpagina plaatste van Hollande die met scooter en zwarte helm een anoniem bezoek hoopte te brengen aan Gayet. "Ik kraak", schrijft Trierweiler over dat moment. "Ik kan het niet meer aanhoren, ik haast me naar de badkamer. Ik grijp naar de plastic zak met slaappillen (...) François is me gevolgd. Hij probeert de zak uit mijn handen te rukken. Ik ren opnieuw de kamer in. Hij neemt de zak af, die openscheurt. Pillen die zich over het bed en de grond verspreiden. Ik kan er enkele vastgrijpen en probeer er zo veel mogelijk te slikken. Ik wil slapen. Ik wil de uren die gaan volgen niet meemaken. Ik voel de vloedgolf op me afkomen en ik heb geen kracht om hem te doorstaan. Ik wil vluchten. Ik verlies het bewustzijn."

Royal

In andere passages vertelt Trierweiler over haar oncontroleerbare jaloezie op Hollandes ex-partner en huidig minister Ségolène Royal. Wanneer Hollande en Royal op een socialistisch congres hand in hand op het podium verschijnen, kreeg Trierweiler naar eigen zeggen een onbedwingbare aanval van jaloezie, goed beseffend dat de partij en de politiek haar man voor de rest van zijn leven met Royal zou verbinden.

Enkele hoofdstukken later beweert Trierweiler dan weer dat het deugd deed om haar jaloezie te kunnen delen met de Amerikaanse first lady Michelle Obama, die er naar verluidt niet mee opgezet was dat de Deense premier Helle Thorning-Schmidt tijdens de begrafenisplechtigheid van Nelson Mandela een selfie nam met Barack Obama.

De Franse media hadden gisteren behoorlijk wat moeite om het boek te omschrijven. Sommige journalisten hadden het over 'un livre de choc' dat de onpopulaire Hollande zware imagoschade zou toebrengen, anderen hadden het over een pathetische wraakpoging zonder enige politieke impact. De waarheid ligt waarschijnlijk ergens in het midden. 'Merci pour ce moment' is in de eerste plaats een vlot aan elkaar geschreven opsomming van anekdotes over een mislukt presidentskoppel. Het boek bevat geen staatsgeheimen en ook geen politiek schandaal dat Hollande meteen ten val zal brengen. Bovendien moet de vraag gesteld worden of het nog mogelijk is om Hollandes belabberde imago nog meer te schaden. Zijn tevredenheidsgraad van 16 procent is ronduit dramatisch en het is een publiek geheim dat de herverkiezingscampagne de PS-communicatie-experts nu al nachtmerries bezorgt.

Politieke toekomst

Aan de andere kant mag de potentiële politieke impact van het boek ook niet onderschat worden. Het is wel degelijk de eerste keer dat de relatieperikelen van een zittende president in detail wordt beschreven. Veel van die details zullen snel vergeten worden. Maar in het boek staan enkele zaken die - als ze waar zijn - toch niet echt stimulerend zijn voor de politieke toekomst van Hollande. Zo schrijft Trierweiler dat Hollande zich misschien wel gedraagt als de socialistische president van het volk, maar eigenlijk een bloedhekel heeft aan kansarmen, die hij steevast als 'les sans-dents' zou omschrijven, de tandelozen. Soms zijn het zulke details die kiezers zich in het stemhokje herinneren.