De havik van Trump staat klaar om over te nemen

De wereld van centrale banken lijkt op het eerste gezicht misschien saai. Monetair beleid, kortetermijnrente; spannend klinkt het allemaal niet. En toch is de voorzitter van de Fed een van de machtigste personen ter wereld. De Amerikaanse Centrale Bank is niet alleen sturend voor de Amerikaanse economie, nog altijd de grootste wereldeconomie, ook buiten de Verenigde Staten is het beleid van de Fed richtinggevend.

Wie op de voorzittersstoel zit, is dus wel degelijk van belang. Momenteel zetelt Janet Yellen als de voorzitter van de Fed, een functie die ze bekleedt sinds 2014. Ze is de eerste vrouwelijke voorzitter van de Fed en werd benoemd door toenmalig president Barack Obama.

In de vier jaar voor haar voorzitterschap was ze al vicevoorzitter. Haar termijn loopt af in februari, en theoretisch is een verlenging van haar termijn mogelijk. Maar de Amerikaanse president Donald Trump zou dat niet van plan zijn, meldt het persbureau Reuters op basis van berichtgeving van nieuwssite Politico.

Met stip voor de invloedrijke functie wordt John Taylor genoemd, hoogleraar economie aan de prestigieuze Stanford University. Hij is een van de invloedrijkste monetair economen ter wereld.

De prof met de grijze haren werd geboren in Yonkers in de staat New York. Hij studeerde economie op Princeton en promoveerde in diezelfde wetenschap op Stanford. Hij doceerde aan Columbia University en Princeton alvorens terug te keren naar Stanford. Hij heeft ook al ervaring met het Witte Huis, want in het verleden werkte hij al eens voor het Amerikaanse ministerie van Financiën onder George W. Bush. De professor ligt goed bij enkele Trump-adviseurs zoals vicepresident Mike Pence.

Havik versus duif

Dat Taylor als macro-econoom een monetaire specialist is, mag blijken uit de invloedrijke regel die naar hem is vernoemd. De Taylor-rule is een formule die zorgt voor een pure wiskundige benadering van het monetair beleid door de rente van de centrale bank enkel te laten afhangen van de inflatie en economische groei. Die regel komt uit een paper van zijn hand uit 1993, waarin hij aanbevelingen doet hoe centrale banken het nominalerenteniveau zouden moeten bepalen.

Zijn naam circuleert al enkele jaren in het kransje van mogelijke economen die in aanmerking kunnen komen voor de Nobelprijs. En Bloomberg zette hem sinds 2012 in haar ranglijst van meest invloedrijke personen op de financiële markten.

Als de Taylor-regel vandaag zou losgelaten worden op de inflatie- en groeicijfers in de VS, dan zou de beleidsrente van de Fed fors hoger liggen: 3,5 procent in plaats van de huidige 1 tot 1,25 procent, berekenden economen. Taylor krijgt daardoor het etiket 'havik' aangemeten, economen die eerder wakker ligt van inflatie dan van tewerkstelling en groei. Janet Yellen is wat waarnemers een duif noemen: een monetair beleid dat minder snel het rentewapen hanteert.

Het kan dan ook niet verbazen dat Taylor geen al te hoge dunk heeft van het huidige beleid onder Janet Yellen. Ze is te soepel geweest, zeker in de nasleep van de financiële crisis. De stelling van Taylor luidt dat een te ruim monetair beleid kan leiden tot zeepbellen. Hij is eerder een pleitbezorger voor een sneller traject van renteverhogingen. Het stimulusprogramma van de Fed, dat later werd gekopieerd door de Europese Centrale Bank, kan op weinig begrip rekenen van Taylor.

Vriend van Greenspan

John Taylor is een goede persoonlijke vriend van voormalig Fed-voorzitter Alan Greenspan. Die wordt mede verantwoordelijk geacht voor de ontsporing van de financiële markten door in te weinig regulering voor de banken te voorzien.