Borlées geven hoop
Op hun eentje wilde het niet lukken op het EK maar als team stormden de Borlées plus Julien Watrin onverhoopt naar goud op de 4x400m. Het derde goud al voor de Belgian Tornados, die hun geluk niet op konden. In drie minuten spurtten ze alle twijfels van zich en knokten ze zich weer helemaal op schema voor Rio.
Zou het geen idee om voortaan altijd een medaille te eisen van zijn atleten? Voor de individuele races van zijn zonen op dit EK wuifde trainer en vader Jacques Borlée nog elke druk weg. Niets moest, alles mocht. In de praktijk werd het dat ook: niets. Jonathan Borlée vloog er met een dramatische tijd in de reeksen van de 400m uit en Kevin Borlée greep in de finale naast een medaille na een beginnersfout.
Waarna de Brusselse trainer het geweer van schouder veranderde: voor de 4x400m eiste hij een medaille, zoniet dreigde de situatie voor Rio ernstig, of zelfs hopeloos te worden. Want hoe kan je met een gerust gemoed naar de Spelen toeleven als de atleten er een maand voordien niets van terecht brengen?
Die andere mindset maakte duidelijk het verschil. Jacques Borlée stelde zijn A-team op: het viertal dat eerder ook al brons won op het WK aflossingen en het EK indoor van 2015. Maar, zo temperde de coach in één adem, het goud leek gereserveerd te zijn voor de Engelsen. Want ook al domineerden ze makkelijk hun reeks, zijn Belgian Tornados waren in de aanloop naar het EK niet gespaard gebleven van blessures.
Dylan Borlée: maanden op de sukkel met zijn hamstrings. Jonathan Borlée: weken kwijt door een scheurtje in de hamstrings en een lumbago. Kevin Borlée: gehinderd door bursitis aan zijn rechtervoet. Julien Watrin: kreeg vorig jaar al zijn portie met een vervelende pubalgie.
Continue bergaf
Jacques Borlée: "Je moet zeggen zoals het is: het ging continu bergaf. Op het WK van 2015 moest Dylan afzeggen en finishten we pas als vijfde. Op het WK indoor in maart gingen we in de fout door de stok te laten vallen. We zaten in een negatieve spiraal en het was ongelooflijk belangrijk om weer uit dat dal te klimmen. Als ik in God zou geloven, zou ik zeggen dat het een mirakel is. Het is eerder een medaille die we recht uit de hel zijn gaan halen. Dit hadden we echt nodig. Het zal iedereen goed doen."
Het goud is meer dan een opsteker. Het is een conditio sine qua non om nog van olympische ambities te kunnen spreken, want op het WK was al duidelijk dat de snelle tweeling (28) individueel geen mondiale finales meer in de benen heeft. En ook al begonnen de Belgen op papier met slechts de vierde tijd aan de finale, ook al stond de Engelse slotloper Matthew Hudson-Smith met de snelste tijd van Europa op de 400m achter zijn naam, zonder dat goud konden de Borlées elke illusie, elke hoop op een medaille in Rio al opbergen.
Nu is dromen weer toegelaten, ook al zijn de aflossingsploegen uit de VS en de Caraïben in principe superieur. "Voor mij is dit de medaille van de heropstanding", besloot Jacques Borlée. "En misschien ook de mooiste als je ziet van waar we komen. We zijn al tien jaar sterk aan het presteren en medailles aan het winnen, maar we waren even het spoor kwijt. Er waren geen toptijden waarop we konden terugvallen. Maar hopelijk is de trein nu vertrokken."