Love story, min de love

Haar neven hebben me gevraagd haar levensverhaal te schrijven. Toen hun vader op jonge leeftijd overleed, heeft zij hen geadopteerd. En nu willen ze, als blijk van erkentelijkheid, iets terugdoen. Een boek over haar rijk gevulde leven lijkt hen een goed idee. En misschien zullen ze dan eindelijk begrijpen waarom ze, zestig jaar na haar scheiding, nog steeds de naam draagt van de man die haar vertrouwen niet waard bleek te zijn.

Ze had hem ontmoet op vakantie in Londen. Als Duitse au pair was ze het oorlogsverleden en het isolement van Berlijn ontglipt om een zomer lang de vrijheid te proeven. Tijdens een museumbezoek had de Indiër haar aangesproken. Ze was gecharmeerd door zijn aandacht, maar te rationeel om zich te laten meeslepen. Al van kindsbeen af had ze geleerd dat ze nooit aan het vrouwelijk ideaal zou beantwoorden. Ze was vijf toen haar moeder haar mee naar de kapper sleurde voor een pijpenkrullenpermanent. Neen, ze was nooit moeders mooiste, maar de natuur had haar een goed pak hersenen in de plaats gegeven.

Toen de wapens zwegen, mocht ze naar de universiteit, waar ze zich voor de eerste keer in haar leven aanvaard voelde als 'mens'. Dankzij de Indiër had ze zich ook even 'vrouw' gevoeld. Maar eenmaal thuis, zichzelf ervan overtuigd dat het niet meer dan een vakantieromance was. Tot een stroom van liefdesbrieven resulteerde in een huwelijksaanzoek. Haar moeder was verheugd. Haar vader minder, maar gaf zijn toestemming op voorwaarde dat ze haar studies in Londen zou verderzetten. Pas later zou ze leren dat haar diploma's niet erkend werden in Engeland. Ze moest haar studies astrofysica weer van nul beginnen. Maar dat was niet de grootste ontnuchtering.

Nog tijdens de wittebroodsweken vond ze in de voering van zijn jas een verdoken brief. Haar huwelijk bleek onwettig op basis van polygamie. Dezelfde dag ontdekte ze ook dat ze zwanger was. Toen ze hem ermee confronteerde, beloofde hij te scheiden van zijn Indische vrouw. Negen maanden later bleek dat zijn belofte niets waard was. Ze zette zijn valiezen op straat en startte de scheidingsprocedure. Als alleenstaande moeder doctoreerde ze uiteindelijk in de astrofysica, maar ze zou nooit nog een man in haar leven toelaten. "I could not digest that someone could be so loving and so toroughly false." Toen ik haar dat hoorde zeggen, herkende ik het meteen. Verborgen tussen de regels. De onvoorwaardelijke liefde. Tegen beter weten in. Met haar verstand had ze hem uit haar leven geband. Maar haar hart is hem nooit vergeten.