23-jarige dochter Wesphael zorgt voor ontroering
'Het is lastig een groot man in enkele woorden te vatten. Mijn papa is mijn beste vriend. Hij is een pacifist en ik hou eraan om dat naar voren te brengen.' Het lag minder aan de woorden zelf dan aan de manier waarop Saphia Wesphael het in de rechtszaal opnam voor haar vader.
Madame Pirotton. Telkens als hij het woord krijgt, valt Bernard Wesphael (57) erop terug. Het werd hem aangewreven door de neef van Véronique Pirotton: het gebrek aan emotie, affectie. Hij schakelde al wel eens over op mon épouse of haar voornaam, maar het klinkt altijd fout. Wesphael lijkt op dit proces door zijn kilheid een van zijn eigen grootste vijanden.
En toen kwam Saphia. Ze is tenger, erfde de gitzwarte ogen van haar Bulgaarse moeder. Ze is tijdens het proces nog geen meter van haar vader geweken, en gisterochtend was het haar moment.
Zelfmoordpoging
"Ik heb een belangrijke band met mijn vader", begon ze, om meteen stil te vallen en tranen te bevechten. "Hij is mijn beste vriend. Wij hebben geen geheimen voor elkaar."
De dag waarop hij haar aan Pirotton voorstelde, vertelde ze, was meteen de dag waarop hij het huwelijk aankondigde: "Ik vond dat wat snel. Maar ik heb me er niet tegen verzet. Véronique was een uitzonderlijke vrouw, ze was briljant. Ik keek erg naar haar op. Ik wil niet dat enkel haar schaduwkantjes worden onthouden. Als ik hoor zeggen dat mijn papa ongevoelig is voor wat haar is overkomen, zeg ik: onwaar. Hij heeft enorm geleden."
"Ik ben absoluut overtuigd van de onschuld van mijn vader omdat ik de context ken waarin ik hem zag evolueren. Als ik wist dat hij schuldig was, zou ik hem ook steunen, maar ik zou nooit staan roepen dat hij onschuldig is."
Saphia Wesphael zegt dat ze het erg naar haar zin had in het nieuw samengestelde gezin met haar nieuwe mama, haar tienerzoon Viktor en haar eigen kleine halfbroertje Fémi. In november 2012, een maand of drie na het huwelijk, was ze getuige van een eerste crisis.
"We zaten in de auto, we kwamen van een feestje. Véronique riep, ze schreeuwde, Viktor zei haar dat ze moest ophouden. Ze trachtte het portier te openen en uit de auto te springen. Ze heeft me toen gekrabd, ze wou in de Maas springen. De volgende dag stuurde ze me een sms'je: 'Het spijt me, maar soms heb ik genoeg van dit leven.' Papa heeft haar altijd proberen helpen."
Soms gebeurt het dat één getuigenis, hoe inhoudelijk irrelevant ook, de loop van een proces kan wijzigen. Velen zaten gisteren met dat gevoel.
Meer drinken,
minder dronken
In de namiddag was er de getuigenis van Berthe Ludovic, een oudere dame die een erg hechte band had met Pirotton. Een van de grote raadsels blijft hoe zij op 31 oktober 2013 in hotel Mondo nog lichtjes dronken voorbij een bewakingscamera kon lopen na een laatste Amaretto en er enkele uren later 3,66 promille alcohol in haar urine kon worden aangetroffen.
"Véronique nam al een tijdje Baclofen", zei Ludovic. "Het dient om van de alcohol af te geraken, maar volgens wat Véronique mij erover zei kon ze hiermee blijven drinken, en verminderde het de effecten. Dat zei ze me nog op 16 september 2013. Ze had die dag weer zo'n crisis en ondernam een zelfmoordpoging. Ik vond dat heel gek, omdat we een kwartier daarvoor nog samen een wijntje hadden zitten drinken en ze heel normaal deed. In een van onze laatste telefoontjes, een paar dagen voor haar dood, vertelde ze me dat ze was gestopt met Baclofen."
Het klonk als een van de eerste coherente verklaring voor het drama tot nu toe, maar ging verloren in de stoet van moraliteitsgetuigen. Het proces wordt maandag hervat.