Stenen tafelen van de rock
De Lokerse Feesten pakten dinsdag uit met een tweede avond vol stevige gitaren. Het publiek daagde massaal op voor de theatrale show van Alice Cooper, pionier van de shock-rock. En met Deep Purple stond er nog een gouden grondlegger van de hardrock op de affiche.
Monster Magnet (llll) toonde zich de ideale opwarmer. Het vijftal beet zich meteen vast in een vette groove, om die een uur lang niet meer los te laten. Frontman Dave Wyndorf eet tegenwoordig te veel spitburgers, maar het was lang geleden dat we hem en zijn groep nog zo heerlijk strak zagen spelen. 'Twin Earth' was stonerrock in stenen tafelen gebeiteld, en een psychedelisch 'Spine Of God' ging fraai over in een gemeen stukje 'American Pie' (Don McLean). Tijdens de triomfantelijke afsluiters 'Powertrip' en 'Space Lord' hief Wyndorf zijn gitaar hoog als een strijdbijl en riep hij dat het "a good day to rock" was. Daar stemde Lokeren volledig mee in.
Alice Cooper (llll) staat altijd garant voor entertainment. Uiteraard werd de koning van de shockrock dinsdag onthoofd op het podium, en pakte hij uit met ballonnen vol confetti, slingers en een bellenblaasmachine tijdens slotsong 'School's Out'. Maar Cooper verraste ook door de platgetreden paden te verlaten. Hij wisselde favorieten als 'No More Mr. Nice Guy' en 'Welcome to My Nightmare' af met weinig gespeelde songs als het fraaie 'He's Back (The Man Behind the Mask)' en een krachtig 'Caffeine'.
De zanger werd goed omringd door zijn jonge vijfkoppige band, waaronder een Belgische drummer en knappe gitariste Orianthi, en raakte steeds beter bij stem. Nadat hij onder de guillotine werd gelegd, volgde een toepasselijk 'I Love the Dead' en een ode aan bekende rockdoden: Jim Morrison ('Break on Through'), John Lennon ('Revolution'), Jimi Hendrix ('Foxy Lady') en Keith Moon ('My Generation'). Cooper nam het publiek nog één keer bij het nekvel tijdens 'I'm Eigtheen' en een venijnig 'Poison'.
Eeuwig in de schaduw
Met Deep Purple (lll) kwamen er nog levende rocklegendes toe op de Grote Kaai. Zanger Ian Gillan (67) was de oudste man op de affiche dinsdag. Hij haalt al een tijd geen hoge noten meer, reden waarom 'Child in Time' niet langer op de setlist staat. Je zag de legendarische frontman ook overduidelijk worstelen tijdens openingssong 'Highway Star'. Maar Gillan groeide naarmate de set vorderde. Tijdens het onvermijdelijke 'Smoke on the Water', dat anderhalf uur later afsloot, diepte hij een straffe, schreeuwende uithaal uit zijn strot.
Dit was het Deep Purple waar de massa voor naar Lokeren was gekomen. Steve Morse zal eeuwig in de schaduw van Ritchie Blackmore blijven, maar de meestergitarist begon de riff der riffs met een fraaie intro en een overdosis enthousiasme. Voeg daar nog steeds een van de strafste ritmesecties uit de rock aan toe (drummer Ian Paice is 65, bassist Roger Glover telt 67 lentes) en je begreep waarom de massa zich de pleuris zong.
Deep Purple lardeerde zijn Belgische concert met een rist classics. 'Strange Kind of Woman' en 'Lazy' zaten als een leren handschoen, en toetsenist Don Airey vervulde mooi de rol van de overleden Jon Lord. De groep bracht ook wat theater. Zo had Gillan een horrormasker op tijdens het gloednieuwe 'Vincent Price', en soleerde Paice met lichtgevende drumstokjes. De vele solomomenten zorgden wel even voor een dipje, maar 'Perfect Strangers' klonk nadien als een machtig monolitisch blok rock. De riff van 'School's Out' die Morse in laatste bis 'Black Night' stopte, was de perfecte knipoog.