Weken van waarheid breken aan voor Genk
‘Wordt de oktobermaand de maand van de waarheid?’ Dat is de vraag die het vaakst gesteld wordt in en om de Cristal Arena. En trainer Frank Vercauteren maakt er meteen brandhout van. ‘We zullen wel zien’, aldus een ontspannen Genkse coach.
“‘Het zal een moeilijke maand worden met Mechelen en Kortrijk uit en Standard en Anderlecht thuis. Maar we gaan doen zoals we al altijd gedaan hebben: het van match tot match bekijken. Ik wil niet bezig zijn met de resultaten, maar wel met het proces om tot die resultaten te komen. Als wij de taken uitvoeren zoals wij dat gepland hebben, komen de resultaten vanzelf”, aldus Vercauteren.
Vercauteren kent Mechelen als zijn broekzak. Hij liep er tussen 1994 en 1998 vier jaar leerschool, waarvan drie jaar als jeugdcoördinator. “KVM wil zich thuis altijd bewijzen. Het fanatieke publiek eist dat. En vooral die 5-0-pandoering in het Astridpark is nog niet verteerd. Zij hebben het gevoel dat zij in Anderlecht niet met gelijke wapens hebben kunnen strijden. Het wordt vanavond een hels karwei.”
Meer woorden wil de oefenmeester niet vuilmaken aan de tegenstander. “Lokeren, STVV en Zulte-Waregem waren ook geen hapklare brokken, maar we wonnen en dat is een teken van volwassenheid. Wij hebben de laatste maanden echt wel een stap voorwaarts gezet. We kunnen de tegenstanders nu ‘slijten’ terwijl we geconcentreerd blijven voetballen, de organisatie niet verwaarlozen en de kwaliteit in ons spel bewaren. En als de kansen er dan komen, klaren we de klus. Dat is een noodzakelijke stap die mijn elftal heeft moeten zetten. Het maakt deel uit van ons groeiproces.”
En van dat groeiproces heeft Vercauteren zijn ‘leitmotiv’ gemaakt. “Dinsdag hebben wij dat in een vergadering met de technische staf intensief besproken. Door de jongens beter te maken op verschillende vlakken, maken wij het elftal beter. Sinds mijn komst in de Cristal Arena is er al een hele stap voorwaarts gezet. Wie de trainingen nu ziet, merkt dat het plezier van alle spelers spat. De jongens schromen zich er niet meer voor om ook het vuile werk op te knappen. Een jaar geleden klonken hier andere geluiden. De spelers weten en voelen dat er nog meer in hun zit. Die 25 op 27 heeft hen tot het besef gebracht dat ze het toch kunnen.”
En dan kan je niet om Vossen en Barda heen. “Van Jelle wist ik meteen dat hij paste in de kwaliteiten die wij voor die positie vroegen. Na bijna een derde van de competitie haal ik mijn gelijk. Hetzelfde geldt voor Barda. Hij gaf een positieve reactie op zijn invallersrol tegen STVV en Zulte Waregem door te antwoorden met een puntgave prestatie op het veld. Dat is de enige reactie die ik van een speler tolereer. Wegwerpgebaren, morren en zeuren zijn aan mij niet besteed. Een speler als Barda mag ontgoocheld zijn als hij niet aan de aftrap verschijnt. Dat is een goede eigenschap. Uiteindelijk stelt een speler zichzelf op en moet de trainer enkel in uitzonderlijke gevallen een keuze maken.”(ms)