Weinig ambtenaren legden werk neer, maar waarom?
De bereidheid bij de ambtenaren om te staken was opvallend laag. Het cliché van de luie, overbetaalde en klantonvriendelijke overheidsambtenaar krijgt een opdoffer. En een gezicht. Door Lieven Desmet
Manuel Paolillo (33)
Werkt sinds 2005 bij de beleidsonder- steunende dienst van de FOD Sociale Zekerheid. Heeft niet gestaakt.
"Ik heb het werk niet neergelegd, vooreerst omdat ik mijn job graag doe, en als ambtenaar werk je voor het algemeen belang. Daar haal ik een zekere motivatie uit, jawel. Ik begrijp de achtergrond van de staking wel, maar ik kan me niet vinden in de actie. Er wordt te veel in ideologische standpunten gedacht, maar het is allemaal genuanceerder dan de slogans doen vermoeden. "Ik kan me ook niet van de indruk ontdoen dat de sociale verkiezingen van volgend jaar hier een rol in spelen. Maar de realiteit laat zich nu eenmaal niet vangen in een rood of groen jasje. Het is me te veel campagne voor de eigen club.
"Het imago van de ambtenaar kreeg door de staking wel weer een negatieve steek. Onterecht volgens mij. Het beeld volgt de realiteit al lang niet meer. Er is heus niet zoveel verschil tussen de privésector en de ambtenarij. Integendeel, we hebben elkaar nodig. En de kantoormentaliteit is er hier al lang uit. Ik kijk ook niet naar mijn werkuren zelf. Ook nu, ik ben bezig met het opzetten van een webdoc, over de impact van de Europese crisis op het vlak van wetgeving, budgetten en het beleid. Daar kruipen veel uren in, maar ik tel die niet. We worden ook niet afgerekend op het aantal uren dat we werken, maar op de output. En de natuur van werken is fel veranderd. Hopelijk zal het beeld dat de buitenwacht heeft over ons ook veranderen, want dat stoort me eigenlijk wel."
Ann De Pril (35):
Werkt sinds 2000 voor de FOD Sociale Zekerheid als management assistent. Heeft van thuis uit gewerkt.
"Ik heb niet het gevoel dat een staking iets uithaalt. De beleidsmakers moeten een beslissing nemen en uitvoeren, vind ik. En de inzet van de staking was voor mij geen issue om het werk neer te leggen.
"Er hebben die dag bij ons veel mensen van thuis uit gewerkt. Dat zien de mensen natuurlijk niet. En eerlijk, het negatieve beeld van de ambtenaar stuit me eigenlijk wel een beetje tegen de borst. Al had ik dat clichébeeld ook wel voor ogen voor ik hier begon te werken. En toen ik mijn vriendenkring inlichtte dat ik als overheidsambtenaar aan de slag ging, keken ze ook wel bedenkelijk. Nu niet meer. Zelfs integendeel.
"Als ze horen over hoe we hier werken, de flexibiliteit, de vrijheid... We hebben eigenlijk geen werkuren, het is puur op basis van vertrouwen. En we krijgen zelfs uit de privésector vragen over ons model. Landschapsbureaus, of een stille werkplek als je een dossier moet afwerken. Niemand heeft zijn vaste plaats. Ja, de oudere generatie had zijn bedenkingen in het begin van die aanpak. Maar dat is heel positief uitgedraaid."