'Merci papa, merci papa, merci papa'
Met een ontroerend optreden in het land van zijn vader heeft Stromae zijn wereldtournee afgesloten. Op het podium in Rwanda, voor 20.000 enthousiaste toeschouwers, droeg hij met tranen in de ogen het nummer 'Papaoutai' op aan zijn vader, die er in 1994 werd vermoord.
Stromae heeft een waardig punt gezet achter zijn wereldtournee met een pakkende show in de Rwandese hoofdstad Kigali. De Rwandezen hadden lang uitgekeken naar het optreden. Stromae zou in juni al in Kigali optreden, maar dat werd uitgesteld om gezondheidsredenen.
Zaterdagavond zat het stadion van de Vrije Universiteit ULK afgeladen vol. Een kaartje kostte 2,40 euro. Uit alle lagen van de bevolking waren de fans naar de immens populaire Stromae gekomen: jongeren en ouderen, zwarten en blanken, Rwandezen en buitenlanders. Zelfs de 'first lady' van Rwanda, presidentsvrouw Jeannette Kagame, was op de afspraak. En allemaal reageerden ze even enthousiast toen de maestro het podium betrad.
Vijfentwintig jaar
Op de persconferentie vooraf had Stromae (echte naam Paul Van Haver) al laten doorschemeren dat hij het moeilijk zou krijgen. Het nummer 'Papaoutai' gaat over zijn vader. Pierre Rutare werd bij de genocide in 1994 vermoord.
Het was de eerste keer sinds hij vijf jaar was dat Stromae, dertig intussen, terugkeerde naar het land van zijn roots. "Ik heb me de vraag gesteld hoe moeilijk het zou zijn om dat nummer te zingen. Uiteindelijk heb ik tegen mezelf gezegd: je gaat het zingen zoals je het voor elk ander publiek zou zingen... En als ik een traantje laat vloeien, zal dat het hart zijn dat spreekt", zei de Belgisch-Rwandese zanger. En: "Het lot heeft beslist dat ik juist hier mijn tournee afsluit."
Van zijn laatste keer in Rwanda herinnerde hij zich bitter weinig, omdat hij nog zo jong was. "Mijn roots ken ik alleen door een Europese bril", zei hij tegen Emma Lesuis, die in het spoor van Stromae reist voor het VRT-programma De nomaden. "Precies daarom probeer ik wat afstand te bewaren, al kijk ik er wel naar uit om mijn afkomst te herontdekken."
Voor hij aan zijn optreden begon, kon er nog een grapje af. "Ik ben superblij om hier te zien. Het is wel vreemd om al die gezichten te zijn die op het mijne gelijken."
Terwijl hij anders tijdens optredens amper verwijst naar zijn Rwandese afkomst, deed hij dat deze keer uitdrukkelijk wel. "Zoals jullie weten, ben ik half Belgisch, half Rwandees", sprak hij de enthousiaste menigte toe. En toen hij 'Papaoutai' zong, zei hij: "Ik ga iets doen wat ik in twee jaar niet heb gedaan: een nummer opdragen aan mijn papa. Merci papa, merci papa, merci papa."
Het publiek ging uit de bol voor de superster uit België. Zeker toen hij tussen nummers als 'Alors on dance', 'Ta fête', 'Bâtard' en 'Ave Cesaria' nog enkele woorden Kinyarwanda, de nationale taal van Rwanda, sprak. Er werd twee uur lang gedanst en luidkeels meegezongen.
Op Twitter regende het lofbetuigingen. Een enthousiaste fan sprak over "het beste concert ooit in Kigali".