De nagel aan de doodskist van de VRT

Carl Decaluwé is met zijn kritiek op Koen Fillet niet aan zijn proefstuk toe. Sinds hij in de commissie Media zit, schiet hij met regelmaat van de klok met scherp op de VRT. Een overzicht.

Decaluwé hamerde jarenlang op het volgens hem megalomane wanbeleid van Tony Mary en zijn rechterhand Aimé Van Hecke. In de commissies fulmineerde hij vaak tegen hun weinig transparante beleid, terwijl hij ook naar het Rekenhof trok om er de onkostennota’s van de VRT-top uit te pluizen. Na zijn ontslag zou Mary Decaluwé beschuldigen van “Hitleriaanse praktijken”.

Toen Studio Brussel en Muriel Scherre in 2009 een tedere pornofilm wilden maken, wist Decaluwé even niet meer waar hij het had. “Onwaarschijnlijk dat hiervoor belastinggeld gebruikt wordt. Waar zijn ze bij de VRT mee bezig?” De VRT besliste de pornoplannen te schrappen.

Als het aan Decaluwé ligt, mag de VRT onmiddellijk de hitzender MNM verkopen. Het parlementslid vindt de omvorming van Donna tot MNM een mislukking en voert ook hier een niet-aflatende speurtocht naar de kosten van de operatie. Hij achterhaalt zelfs de facturen van Peter Van de Veire.

Decaluwés stokpaardje in de mediacommissie is steevast het gebrek aan transparantie bij de VRT. Daarom dreigde hij er een jaar geleden nog mee een klacht in te dienen bij de Europese Commissie tegen de VRT omdat de openbare omroep oneerlijke concurrentie zou voeren op het vlak van radioreclame. Door het systeem van de knipperlichtprocedure, waardoor de VRT gecompenseerd wordt als de reclame-inkomsten onder een bepaalde drempel zakken, vermoedt Decaluwé dat de VRT zijn radioreclame te goedkoop verkoopt.