237 miljard euro mag republiek Vlaanderen kosten
De separatistische Warande-denktank legt een becijferd plan op tafel om Vlaanderen onafhankelijk te maken. Kostprijs voor overname van een deel staatsschuld en tijdelijk behoud van transfers: 237 miljard euro.
Het bedrag van 237 miljard is een optelsom van het kostenplaatje dat Remi Vermeiren, oud-bestuursvoorzitter van KBC, voorlegt in zijn nieuwe boek: België. De onmogelijke opdracht. Het is de eerste keer dat vanuit Vlaams-radicale hoek een concreet becijferd, zakelijk en volledig scenario wordt neergelegd voor de splitsing van het land.
Concreet stelt Vermeiren voor om het land in drieën te delen: Vlaanderen, Wallonië en de stadstaat Brussel. De nieuwe staatsgrenzen zouden overeenkomen met de bestaande gewestgrenzen. Elke Belg zou, onafhankelijk van zijn woonplaats, zelf mogen kiezen welke van de drie nieuwe nationaliteiten hij aanneemt.
Brussel
Voor Brussel - immer een lastig puzzelstuk voor wie het land wil opdelen - komt Vermeiren met een originele oplossing. Brussel wordt enerzijds een onafhankelijke staat, maar anderzijds behouden Vlaanderen en Wallonië de bevoegdheid om in de stad diensten voor de eigen gemeenschap (onderwijs, kinderopvang...) uit te bouwen.
Brussel, hoewel niet langer territoriaal onderdeel van de republiek Vlaanderen, zou wel de bestuurlijke hoofdstad van Vlaanderen blijven. De stad zou bijkomend gefinancierd worden door de overdracht van een deel van de personenbelasting en van de sociale bijdragen van pendelaars, die in dit scenario immers 'grensarbeiders' zijn geworden.
Invloedssfeer N-VA
Vermeiren doet ook een intrigerend voorstel voor de rest van de financiële kant van de scheiding. Voor de opsplitsing van de staatsschuld stelt hij een verdeelsleutel voor, waardoor Vlaanderen 55 procent van de totale schuld op zich zou nemen. Omgerekend naar de stand van de schuld van vandaag zou dat neerkomen op omstreeks 203 miljard euro.
Een naakte scheiding zou het onafhankelijk Wallonië naar het bankroet leiden. "Losgemaakt van het infuus van de Vlaamse primaire overschotten, zal het op eigen benen moeten staan", schrijft Vermeiren. Maar ook: "Dat kan en moet met de hulp van Vlaanderen."
Daarom legt hij een uitdoofscenario voor de transfers in de sociale zekerheid op tafel. Wallonië mag nog vijf jaar op 3,6 miljard rekenen, een bedrag dat vervolgens tien jaar lang met telkens 10 procent verminderd zal worden. Alles samen komt dat nog eens op 34 miljard.
Met dit scheidingsscenario heeft de N-VA officieel niets te maken, maar het komt wel uit de invloedssfeer van de partij. De erg concrete uitwerking ervan zal niet van die aard zijn om Franstalige partijen te overtuigen van het nut van een nieuwe staatshervorming na de verkiezingen. >>4-5