‘Onze nummers zijn nog nooit zo straf geweest’

Nee, ze hebben geen tangolessen gevolgd, al deden ze oorspronkelijk wel een pas de deux in de voorstelling, maar die ging er bij de vijfde try-out al onverbiddelijk uit wegens “eerder belachelijk dan om te lachen”. Het is al jaren de graadmeter voor de humor van Kommil Foo. Met het befaamde Orquesta Tanguedia brengen ze hun beste nummers en sketches sinds ze in 1987 voor het eerst het podium in een Gentse studentenclub beklommen.

“Oorspronkelijk zouden we deze Kommil Foo de luxe alleen tijdens de Gentse Feesten spelen, maar we hadden deze zomer zoveel plezier dat we dachten: misschien moeten we er toch een kleine tournee aan koppelen. En voor we het goed en wel beseften zijn we de komende vier maanden weer op zwier.”

Vanwaar de keuze voor tango?

Raf: “Het is zoals al onze samenwerkingen verlopen: er is geen vooropgesteld plan, je komt elkaar gewoon tegen. Twee jaar geleden hebben we in Leuven Vol Pension georganiseerd. Een week lang mochten we als curatoren ons favoriete cultuurprogramma samenstellen. Toen hebben we onder meer een avond gebracht met Boudewijn de Groot en Orquesta Tanguedia, een tango-orkest dat we hadden zien spelen en waar we allebei enorm onder de indruk van waren.”

Mich: “We hebben toen ook enkele nummers samen gebracht en wat begon als een wild plan, viel zo goed mee dat we er uiteindelijk een hele voorstelling rond hebben gebouwd.”

Raf: “Tango is heel passionele muziek. Het heeft voor mij iets tussen jazz en klassiek in, ook qua bezetting: vier strijkers, contrabas, klassieke piano, klassieke gitaar en het typische tango-instrument: de bandoneon. Bovendien heeft het orkest een fantastische zangeres (Karla Verlie, ook bekend van het straatcabaret Les Poupées Passionnées, Lila) die ook de theatraliteit van de muziek perfect weergeeft.”

Mich: “We hebben in het verleden onze nummers al aangekleed met verschillende bezettingen en arrangementen, maar deze muziek zit onze liedjes als gegoten. Het is veruit hun schoonste tenue. Onze nummers zijn nog nooit zo straf geweest. De emotie gaat veel dieper.”

Hoe moeilijk was het om de beste nummers te kiezen uit jullie omvangrijk repertoire?

Mich: “Het voornaamste criterium was dat het nummers en sketches moesten zijn die de tand des tijds hadden doorstaan. Wat is er nog relevant en wat niet voor Kommil Foo vandaag? Want eerlijk, er zijn ook dingen die we met plezier vergeten. (lacht) Als je moet kiezen uit al die oude nummers, dan pas je de Darwintheorie toe: je begint met een shortlist van veertig en uiteindelijk overleven enkel de twaalf sterkste.”

Raf: “Sommige nummers hebben we gekozen omwille van de tekst, andere puur voor de melodie. Niet alle nummers in de voorstelling brengen we met orkest. Het rapnummer ‘De volgende’ uit onze vorige show Wolf brengen we gewoon met ons tweeën, andere liederen krijgen louter een subtiel streepje bandoneon en sommige worden van alle toeters en bellen voorzien. Maar in die diversiteit zit er één constante: het is Kommil Foo op het kruispunt van de tango. Het fantastische is dat we op dat kruispunt soms gewoon ook een stapje achteruit mogen zetten tijdens de voorstelling en meegenieten van de muziek.”

Kommil Foo de luxe mag dan wel een best-of zijn, er zit ook nieuw materiaal tussen.

Mich: “Het leuke voor ons aan deze best-of is dat we met een andere, frisse blik naar oud materiaal kijken. De doorzaagact uit Lof der waanzin, bijvoorbeeld, waarin Raf mij goochelaarsgewijs in stukken zaagt, was toen een leuke op zich staande truc, maar in de voorstelling nu krijgt die scène een emotionele laag. Nu gaat het over een oude vent die zich letterlijk verscheurd voelt.”

Raf: “Dat is waar het voor ons toch altijd om draait: iedere volgende voorstelling moet een weg vooruit zijn of moet op zijn minst elders naartoe leiden, ook als het een best-of betreft. Kommil Foo de luxe is geen nostalgietrip.”

Mich: “De keuzes die we met deze voorstelling maken, zullen ook onze nieuwe shows bepalen. Daar ben ik zeker van.”

Krijgt die volgende nieuwe show al vorm in jullie hoofd?

Raf: “We gaan er stilaan aan beginnen, maar er ligt wel wat bierviltmateriaal klaar. Het is geen geheim dat het creatieproces van Wolf een bijzonder zware bevalling was. Het was een moeilijke periode voor ons allebei, ook op persoonlijk vlak. Maar twee jaar later zitten hier weer twee gelukkige mannen die het intussen over heel andere bevallingen hebben (werpt een veelbetekenende blik naar Mich, die in december vader wordt).”

Het is een clichévraag, maar een best of van twintig jaar Kommil Foo noopt ons ertoe: hoe lang zien jullie Kommil Foo nog doorgaan?

Raf: “Het is de enige vraag die wij onszelf niet stellen. We zijn beiden de veertig gepasseerd, we doen dit meer dan twintig jaar. We kunnen ons geen ander leven voorstellen.”

Mich: “We kijken altijd maar één voorstelling vooruit en zolang de goesting er is, blijven we voorstellingen maken. Een zwaar werkproces als Wolf verandert daar niets aan, integendeel. Het heeft geleid tot een ander, uitdagender Kommil Foo. Bovendien houden we ook voldoende ademruimte voor andere projecten. Zo regisseer ik momenteel het gezelschap De Bende van de Prins voor Averechts, een jeugdvoorstelling over de twee wereldoorlogen gespeeld door Pepijn Lievens en Wouter Bruneel. En samen met Raf regisseer ik de nieuwe voorstelling van de Gentse cabaretgroep De Schedelgeboorten.”