MOEDERKLOEK

Geboren in 1982 in Brugge.

Begon haar televisiecarrière als Saskia in het cultfenomeen Willy's en Marjetten.

Later speelt ze hoofdrollen in Quiz Me Quick en De Zonen van Van As.

Haalt haar sappigste West-Vlaams boven in Eigen Kweek.

Ze is ook een vast gezicht bij De Ideale Wereld, ons favoriete satireprogramma op Canvas.

oe was het om op te groeien in openluchtmuseum Brugge? Ons lijkt het stiekem wat saai ... Liesa Naert: "Geloof mij, ik heb er vreselijk veel goede herinneringen aan. Het is echt een toffe stad om te wonen. Brugge heeft inderdaad een oubollig en saai imago, maar ik heb er mij geweldig geamuseerd. Mijn vrienden en ik hingen vaak rond in café Cactus of jeugdhuis Den Dwarskop. We belandden ook af en toe in De Vuurmolen al was dat eigenlijk op een ouder publiek gericht. En na de examens zakten we massaal af naar de Eiermarkt. Doorgaans vonden we de cafés daar een tikkeltje te marginaal, maar je kon er wel eens zalig alle remmen losgooien."

Je bent na je studies blijven plakken in Gent. Keer je nog vaak terug naar je roots?

"Ik kom er graag terug, ja. Als ik Brugge binnenrijd, voelt dat nog altijd een beetje als thuiskomen: 'Aaah, heerlijk! Hier zijn we weer.' Er is intussen nochtans veel veranderd. Twee jaar geleden gingen we stappen in Brugge en keek ik mijn ogen uit: cafés als L'amaral en Grand Café du Theatre zijn ontzettend aan het boomen en de Kuipersstraat is nu the place to be. We moesten er slalommen tussen de uitgelaten en zatte mensen, plasjes kots en gebroken glazen. Ik kon het gewoon niet geloven: 'Wat is hier gebeurd? Precies de Vlasmarkt!' (lacht) Het was al licht toen we naar huis vertrokken en toch stonden ze nog steeds te dansen en feesten. Dat had ik nog nooit meegemaakt in Brugge."

Ben je eigenlijk een serieus feestbeest? Mogen we van jou Belgica-taferelen verwachten?

"Oooh Belgica, zalig! Ik heb de film nog niet gezien, toch denk ik bij elk fragment: 'Dju, ik wil daarbij zijn!' Pas op, drugs zeggen me niets, maar ik ben wel een, euhm, stevige drinker. Wanneer we tijdens onze jonge jaren in 't bier wilden vliegen, trokken we naar The Doo-Wop, een vuil cafeetje in de zijstraat van de Langestraat. Dat was toen helaas een van de enige cafés die openbleven tot vijf uur 's morgens. Wees gerust, die achterstand heb ik later serieus ingehaald in Gent. Ik weet niet wat het is met mij, maar als ik ga stappen, ga ik er ook echt volledig voor. Alle remmen los! Met de meest vreselijke katers tot gevolg."

Hoe mogen we ons een dronken Liesa inbeelden?

"Een beetje baldadig en overmoedig. Dan begin ik bijvoorbeeld out of the blue en weinig subtiel de waarheid te vertellen: 'Weet je, eigenlijk hè...' Pas de volgende ochtend besef ik dat je met zulke uitspraken beter voorzichtig bent."

Vijf jaar geleden werd je voor het eerst mama. Hing je jouw innerlijke feestbeest toen aan de haak?

"Hoewel de goesting daarna snel terugkeerde, had ik toen ineens geen behoefte meer aan uitgaan. Mijn biologische klok en ik snakten samen naar één ding: een kindje. Op dat moment was ik er trouwens nog van overtuigd dat ik een soort van geboren moederkloek was, dat idee heb ik na de geboorte van mijn dochtertje snel laten varen. (lacht) Ik vind het niet per se moeilijk om mama te zijn, ik voel me vrij comfortabel in die rol, maar het is toch een grotere aanpassing dan ik dacht."

Je bent nu opnieuw zwanger. Proficiat! Geniet je van die bolle buik?

"Veel mama's doen daar nogal wollig en rozig over, terwijl ik zelf eigenlijk niet zo graag zwanger ben. Die eerste maanden zijn altijd een ware hel. Ik ben negen kilo afgevallen en heb zelfs een tijdje met uitdrogingsverschijnselen in het ziekenhuis gelegen. Nu gaat het gelukkig beter, maar het blijft toch een hele opdracht. Ik hou er niet van hoe die zwangerschap mij verandert: ik ben niet alleen dodelijk vermoeid, ik reageer ook softer en voorzichtiger dan anders. Mijn kokette vrouwelijkheid heb ik ingeruild voor een of ander dierlijk oergevoel waarbij het lijkt alsof ik helemaal in functie van de natuur sta. Begrijp je dat? (herpakt zicht) Al kan ik natuurlijk niet ontkennen dat het zalig is om mijn kindje te voelen bewegen in mijn buik. Ik ben nooit meer alleen en dat is erg gezellig."

Over gezellig gesproken, is het op de set van Eigen Kweek even prettig als het eruit ziet?

"Zeker weten! Iedereen spreekt de hele tijd dialect, ook als er niet gedraaid wordt, en dat geeft ons een kampgevoel. Het gebeurt echt niet vaak dat alle acteurs zo'n goede kliek vormen voor en achter de schermen. Ons West-Vlaams brengt ons precies dichter bij elkaar."

Vind je West-Vlaams zelf een mooi dialect? Ben je er trots op?

"Mooi is het verkeerde woord, vrees ik. Oostends en de dialecten van 't zeetje hebben zeker iets charmants, maar de Kortrijkse 'sku' is voor mij te veel van het goede. Dan kan ik enkel denken: 'Man, wat zijn wij toch boeren!'" (lacht)

We zien je nu vooral in komische rollen. Zou je 't graag eens over een andere boeg gooien?

"Hoewel ik in het theater ook zware stukken speel, zie je mij op tv inderdaad altijd in lichtvoetige rolletjes. Ik kijk er stiekem wel naar uit om die andere, meer serieuze kant van mezelf te tonen. Want als mens ben ik eigenlijk totaal niet die opgewekte, vrolijke madam van op je scherm. Mijn karakter is eerder zwaarmoedig en pessimistisch van aard. Niet dat ik depressief ben of zo, maar ik heb toch een melancholisch kantje. Daarom spreken die grote, dramatische gevoelens mij geweldig aan: ik kan daar heel wat in kwijt. Natuurlijk is humor ook de max, maar uit drama haal je een andere soort voldoening omdat je er wat meer moeite voor moet doen."

Komedie lijkt ons nochtans ook een uitdaging ...

"Je kunt als acteur niet leren om grappig te zijn: humor is iets wat je hebt of niet. Oké, mijn gevoel voor timing zit goed, maar ik ben niet in alle omstandigheden grappig. Als mezelf in een televisiepanel zitten vind ik bijvoorbeeld vreselijk stresserend. Iedereen verwacht dan dat ik grappig uit de hoek kom en vergeet dat ik geen stand-upcomedian ben die grapjes afvuurt op commando. Ik heb daar ook niet altijd goesting in of nood aan. Mannen meestal wel, want zij overweldigen mij vaak met hun haantjesgedrag. In zo'n panel leveren ze dan een bikkelharde strijd met elkaar: om ter meest mopjes maken."

Netflixen

Bij De Ideale Wereld en Neveneffecten vertoef je tussen de mannen. Ligt je dat?

"Vergis je niet, stiekem zijn dat halve wijven, hoor! (lacht) Hoewel ik er niet bewust bij stilsta, voel ik me goed tussen die mannen. Vooral omdat ik me perfect kan vinden in hun vorm van humor. Hoe vettig de moppen ook zijn, ze schofferen me zelden. Zelfs op café zal ik sneller aan de mannen- dan aan de vrouwentafel belanden. Mijn vriendinnen zijn de max, maar als ik mag kiezen ga ik toch liever met de venten op weekend. Mannen kunnen meer pret maken op een minder gecompliceerde manier. Als ik écht mag kiezen, ga ik trouwens liever niet mee op weekend, want ik ben niet zo'n groepsmens. Een groep vertraagt alles zo hard dat ik er zenuwachtig van word. Met een hele bende een restaurant kiezen? The horror!"

Is je mensbeeld veranderd door de straatreportages die je samen met Luc Haekens draait voor De Ideale Wereld?

"Vooral tijdens de opnames van het filmpje over seksisme schrok ik ervan hoe lauw de omstaanders reageerden op de kleinerende en beledigende praat van Luc. De meesten vonden hem gewoon grappig. Er was zelfs een man die er nog een schepje bovenop deed, mij vastpakte en lachte: 'Allez, schatteke!' Na zo'n heftige draaidag denk ik wel eens: 'Wow, de wereld wordt er niet beter op.' Tja, als je met zoveel onwetendheid en naïviteit wordt geconfronteerd, kun je toch moeilijk positief blijven?"

Wat is voor jou dan de ultieme ontspanning na zo'n draaidag?

"Ik geniet enorm van slapen, eten, shoppen, een goede massage of een avondje schaamteloos Netflixen. Ik durf gerust toegeven dat ik me soms als een echte bingewatcher gedraag. Maar dat doe ik enkel wanneer het regent, want zodra de zon schijnt krijg ik de zenuwen en moet ik naar buiten: wandelen in de Bourgoyen of fietsen in de Hoge Veluwe. In de zomer staat de deur naar onze tuin wagenwijd open, loop ik constant op blote voeten rond en wil ik álles buiten doen. Vandaag, op de eerste zonnige dag van het jaar, voel ik dat mijn lijf dit heerlijke weer nodig heeft. Ongelooflijk hoe hard ik hiernaar gesnakt heb."

Laten we dan snel afronden. Geniet van het zonnetje, Liesa!

"Zal ik zeker doen. Dankjewel!"

"Brugge een

saai

imago? Ik heb

er mij

geweldig

geamuseerd"

"De place to be voor koffie en súperlekkere taartjes. Inside tip: je kunt hier buiten zitten met zicht op de stadsschouwburg."

Patisserie Academie, Vlamingstraat 54, 8000 Brugge.

"De Zotte Mutse ligt tussen de velden en is superleuk in de zomer, want er is een fijn terras om buiten te eten en een speeltuin voor de kinderen. Ik eet bijzonder weinig vlees, maar hier kies ik altijd voor de overheerlijke ossenhaas."

Zotte Mutse, Kasteelhoek 37, 8730 Beernem.

"RUTH is een heel mooie kledingwinkel. De inrichting is geweldig en er hangen ook erg leuke merken in de rekken."

Boetiek RUTH, Sint-Jakobsstraat 55, 8000 Brugge.