Vechtvoetbal triomfeert
Rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Tussendoor efficiënt zijn bleek voor Atlético Madrid voldoende om Bayern München te kloppen. De finale wenkt.
Bayern München wist het niet meer. De Duitsers, onder Pep Guardiola toch een voorbeeld van technisch verzorgd voetbal, hanteerden de lange bal, verloren elk duel en gingen voortdurend klagen bij scheidsrechter Mark Clattenburg. Een uitgespeelde kans kregen ze niet bij mekaar. Bayern was de wanhoop nabij.
Dat was volledig de verdienste van Atlético Madrid. Nóg maar eens. De manier waarop de Spanjaarden blijven lopen, vechten en sleuren, is bewonderenswaardig. Maar tussen de ruwe jagers lopen ook fijne scherpschutters.
Saúl Ñíguez is een van die mannen met een vizier op zijn geweer. Herinnert u zich nog die geniale assist, buitenkant rechts, in de kwartfinale tegen FC Barcelona? Wel, die voorzet staat op naam van Saúl. De jeugdinternational deed er gisteren nog een schepje bovenop. Bal aan de voet rukte hij op een Duitse muur af. Saúl slalomde vier tot vijf Bayern-verdedigers alsof het halve liters bier waren. De afwerking was eveneens beheerst en succesvol: 1-0.
Er was een kopbal van Vidal, een vrije trap van Xavi Alonso, een smeekbede van Lahm om een penalty en een voorzet van Coman. De baard van Guardiola werd met de minuut grijzer. Het gevolg was dat de trainer van Bayern Ribéry en Müller liet opwarmen. Hun gehuppel langs de zijlijn leverde ook meteen doelgevaar op. Een afstandsschot van Alaba, die zijn vijftigste duel in de Champions League afwerkte, verdiende beter dan de dwarslat.
De druk nam toe, maar als één elftal daarmee kan omgaan, is het wel Atlético. De twaalfde man zette zich ook achter de gladiatoren en doelman Oblak begon aan de match van zijn leven.
Een halfuur voor tijd bracht Guardiola eindelijk Ribéry. Vijf minuten later mocht Müller zijn shirt aantrekken. Atlético zag de bal vanaf die wissels enkel nog op afstand. Bayern bleef breien als een volleerde grootmoeder, Atlético bleef knokken. En tijd winnen.
Torres treft de paal
Als Atlético dan toch eens de bal had, probeerde het wel uit te breken. Op de counter lukte Torres ei zo na de 2-0. Na een geweldige run op de rechterflank gebruikte hij de buitenkant van de rechtervoet om het leer richting tweede paal te duwen. Dat deed hij zo goed dat hij de paal raakte.
Belangrijker was dat de nul op het bord bleef. En dus viel Atlético terug op zijn succesrecept: strijden om elke morzel grond.
Als Atlético volgende week in Duitsland nóg een keer deze inspanningen kan leveren, is de finale in Milaan heel dichtbij.