Wijdbeense transformatie

Woven Hand verraste de fans met een een bijzonder potige set. Gewoonlijk maakt Dave Eugene Edwards weefwerkjes met verduisterde folk, broeierige rock en alt country. Maar zondag leken zijn spinsels wel opgetrokken uit spanbeton. In Brugge stelde de domineeszoon zijn zevende langspeler voor,The Laughing Stalk, die in september moet verschijnen. Edwards loog niet toen hij die nieuwe eerder aankondigde als een radicale breuk met het verleden. De bijbelse metaforiek van weleer lijkt niet verdwenen, net zo min als de intense en theatrale voordracht van Edwards. Maar de frontman onderging een metamorfose: weg was zijn krukje, waar hij vroeger aan vastgelijmd leek. Wijdbeens rammend op zijn gitaar werkte hij zich door de set. Het klonk af en toe wat macho, en de delicate details die Woven Hand sierden, verdronken bijna in de geluidsmix. Maar verder niets dan lof voor deze transformatie.