FIKRY EL AZZOUZI

In mijn hoofd zou ik je graag volgen. Een vader die in oorlogsgebied op zoek gaat naar zijn zoon, die kan wel hulp gebruiken. Maar mijn conditie is niet meer wat het geweest is en mijn suikerspiegel en cholesterolgehalte is nog hoger dan die van een Marokkaanse moeder. Dus zit ik hier wat geniale columns te schrijven. In mijn hoofd denk ik ook aan andere vaders die op zoek zijn naar hun nakomelingen. Het zijn zonen met niet zo Vlaams klinkende namen en die men hier liever kwijt dan rijk is. Om gezondheidsredenen kan ik er niet bij zijn, maar in mijn hoofd zie ik je Arabische koffie drinken en met verzetsstrijders praten. "Ahlan wa sahlan. Ik zoek mijn zoon Jejoen, hij is het noorden kwijt."

"Misschien is hij op zoek naar rust in zijn hoofd?"

"Nu je het zegt, rust vind je hier wel, ik heb hier nog nooit zo goed geslapen."

"Met al die bommen en granaten? Masjallah wat een kracht schuilt er in je. Ga mijn broeder en volg de stappen van de andere vaders."

In mijn hoofd wil ik wel eervol sterven. Maar het is niet de bedoeling dat ik onthoofd op YouTube beland. Ik hoorde dat je ontvoerd werd door een radicale groepering. In mijn hoofd ging er een zwarte kap over je hoofd. De kap werd weggerukt en je hoorde: "Salaam aleikum ya westerling."

"Aleikum salaam."

"Je spreekt Arabisch? Ben je een spion van de Mossad? Laten we samenwerken tegen het regime van Bashar al-Assad. We worden hier als kippen afgeslacht."

"Helaas, ik zoek alleen maar mijn zoon Jejoen, hij is het noorden kwijt en vecht tegen het regime van Bashar al-Assad."

"Hij ook al, het is hier werkelijk een plaag met die verloren zonen. De andere vaders hebben we richting Aleppo gestuurd. Als je snel bent, kun je hen nog inhalen. Zeker dat je geen spion van de Mossad bent?"

Nu je in Syrië op zoek bent, wil ik je graag op de hoogte houden. Er zijn drie burgemeesters, ruim te laat, bezig... ja, met wat zijn ze eigenlijk bezig? Ze zijn vooral met zichzelf bezig om aan de buitenwereld te tonen hoe goed ze wel bezig zijn. Identiteitskaarten afnemen, baarden afmeten, GAS-boetes geven, scholen laten klikken. Allemaal grondstoffen om radicalisering in de hand te werken. Straks willen ze in ziekenhuizen de cijfers opvragen wie er al dan niet besneden is.

In hun hoofd denken de drie burgemeesters: eigenlijk raakt dat Syrië-gedoe mijn koude kleren niet, maar hoe kan ik ermee scoren, snel, voor iemand anders met de egards gaat lopen.

Oh ja, de mediageile comicalimam Nordin Taouil vertelde nog de grootste nonsens. Hij zou graag willen dat geradicaliseerde jongeren die terugkeren uit Syrië in een instelling worden gestopt. Met de nodige subsidies zou hij vast de kampbewaarder willen zijn.

Een instelling met een comicalimam, dat staat je zoon te wachten bij zijn thuiskomst. In mijn hoofd geloof ik in mirakels, want ik zie een blij weerzien met je zoon, maar vergeet niet om hem eerste een goede klap om de oren te geven. Je bent een vader voor iets. Geef de andere vaders de groeten van mij. Ik was hen alweer vergeten.

Vriendelijke groet,

Fikry El Azzouzi