Een wonderkind dat zijn dromen waarmaakt
Romelu Lukaku was pas zestien toen hij op 24 mei 2009 voor Anderlecht debuteerde in de testmatchen om de titel met Standard. Amper twee jaar en drie maanden later gaat hij voor Chelsea voetballen. Tussen toen en nu ontpopte Romelu Lukaku zich tot een fenomeen. We leerden hem kennen als de jongen die niet wou dromen, maar doén.
In december 2008 stonden we met verbijstering te kijken naar een jeugdmatch tussen Anderlecht en KV Mechelen. Bij de min 19-jarigen van Anderlecht liep er een spits die er letterlijk met kop en schouders bovenuit stak. We kunnen er een goaltje naastzitten, maar volgens ons eindigde de partij op 7-1, met vier of vijf goals van die grote, donkere jongen. Navraag leerde dat we gekeken hadden naar Lukaku, vijftieneneenhalf pas, maar op het verlanglijstje van Manchester United, AC Milan en - toen al - Chelsea.
Romelu Lukaku maakte die dag zo'n indruk dat we hem bleven volgen. Van de min-19 promoveerde hij in een mum van tijd naar de beloften. En wat was Anderlecht blij dat het Lukaku op 13 mei, op zijn zestiende verjaardag, vast kon leggen met een profcontract. Amper elf dagen later stuurde Ariël Jacobs Lukaku in een kolkend Sclessin het veld op om een ultieme gooi te doen naar de landstitel, die finaal toch verloren ging in die bewuste tweede testwedstrijd.
Maar van dan af was Lukaku niet meer weg te denken bij Anderlecht. Het seizoen 2009-2010 begon hij op de bank, maar toen Frutos en De Sutter in de lappenmand lagen en Kanu er als diepe spits niets van bakte op het veld van Zulte Waregem, mocht Lukaku op 22 augustus invallen. En jawel: hij maakte meteen zijn eerste goal voor Anderlecht.
Romelu Lukaku zette daarmee een rollercoaster in gang. Op 17 december sloeg hij een volle Amsterdam ArenA met verstomming. Anderlecht versloeg Ajax met 1-3, met twee goals én een assist van de toen nog altijd maar zestienjarige spits. Voor alle zekerheid toonde hij in de volgende ronde ook zijn kunsten tegen Athletic Bilbao, om in Spanje zijn naambekendheid wat aan te scherpen. Op de leeftijd van 16 jaar, 10 maanden en 8 dagen kroonde hij zich tot jongste topschutter ooit in de Belgische competitie.
Rode Duivel
Dick Advocaat kon niet langer weerstaan aan de roep om Lukaku te selecteren voor de Rode Duivels. Op 3 maart 2010 debuteerde Lukaku tegen Kroatië. Zijn grootste exploot als international realiseerde hij tegen het Rusland van - jawel - Dick Advocaat, dat hij met zijn eerste twee interlandgoals een 0-2 nederlaag aansmeerde.
We hadden het vorige week nog met Lukaku over die wedstrijd. "Bij de opwarming zag ik Arshavin", aldus Lukaku. "Ik dacht: shit, die speelt bij Arsenal! En toen zag ik Zhirkov en ik dacht: shit, die speelt bij Chelsea! En toen spookte het door mijn hoofd: als ik het hier niet goed doe, gaan die mannen me bij hun club afmaken."
Romelu Lukaku ontpopte zich de voorbije twee jaar niet alleen tot een uitzonderlijke voetballer, maar ook tot een innemende persoonlijkheid. De schaarse interviews die we konden doen, waren een verademing temidden de clichés in het voetbalwereldje. Lukaku heeft een intelligente babbel én een mening. Hij doet ons daarmee een beetje denken aan de jonge Vincent Kompany.
Met Kompany heeft Lukaku nog wel meer gemeen, ook al is de ene spits en de andere verdediger. Beiden hebben goeie voeten, snelle benen en een sterk lijf, bij allebei staat ook nog eens een goeie kop op de brede schouders. Net als Kompany is Lukaku een jongen die heel goed weet wat hij wil én die daar ook vol voor gaat. The sky is the limit.
Exemplarisch is een fragment uit De school van Lukaku. In een aflevering trekt de klas op schoolreis naar Londen en dan kan een bezoek aan Chelsea niet ontbreken. Vanaf de tribunes van Stamford Bridge verklaart de zestienjarige Lukaku zijn grote liefde voor Chelsea: "De dag dat ik hier speel, is de enige dag dat ze me thuis zullen zien wenen. Voor de rest niet. Never!" En hoe gedecideerd hij is om dat waar te maken, blijkt als een leerkracht hem weg komt halen 'uit zijn dromen'. "Dromen? Ik ga niet dromen, ik ga hier spelen!"
Lukaku ten voeten uit: de jongen die niet wou dromen, maar doén. Natuurlijk heeft hij dromen, maar die worden meteen omgezet in een vastberadenheid die tot actie leidt. Zijn wilskracht en doorzettingsvermogen heeft hij van Moeder Natuur meegekregen, net als zijn voetbalgenen. Het is tekenend voor Lukaku dat hij eerst zijn school wou afmaken voor hij alles op het voetbal zette. Makkelijk is dat niet geweest. Vorige week haalde hij aan dat hij soms om drie uur 's nachts nog zat te studeren, terwijl hij de volgende dag een wedstrijd had.
Nu hij alles op het voetbal kan zetten, verhuist hij naar een van de grootste clubs van Europa, om er de opvolger te worden van zijn idool Didier Drogba. Lukaku was in ons land al gemediatiseerd, in Londen krijgt hij af te rekenen met de Engelse tabloids. Ook op dat vlak lijkt hij zich evenwel geen zorgen te moeten maken. Ondanks zijn leeftijd hoorden we zelfs geen halve wanklank op dat vlak. Hij is geen uitgaanstype en geen herriemaker. Zijn leven staat in het teken van voetbal. Straks bij zijn droomclub. Niet om er te dromen, maar om er te spelen.