Squadra wereldkampioen af, op werkelijk alle vlakken

Zwakke Italianen worden voorbijgelopen en geëlimineerd door WK-debutant Slowakije (3-2)

Net als in 2002 mag de wereldkampioen zo al naar huis na de groepsfase. Toen waren dat de Fransen, die nu samen met Italië voor een toch wel heel vreemde vaststelling zorgen: de finalisten van 2006 liggen er al beide uit.

Ze hadden nog langs de achterdeur van de achterkamer van het achterhuis tot in de achtste finales kunnen geraken, had Pepe een minuut voor tijd de Jabulani tegen de netten gekregen, maar of het dan echt verdiend was geweest, is zeer de vraag. Voor het toernooi zag het er al niet te fraai uit en waren de zwakheden eigenlijk al bekend: oud, traag, en niet creatief. Maar dat waren oefenmatchen en daar zijn de Italianen nooit goed in. Vervolgens begon het in Zuid-Afrika. Een gelijkspel, nog een gelijkspel, en veel vragen. Maar dat zou wel goed komen zodra Pirlo klaar was en een team dat uiteindelijk wereldkampioen wordt, is er ook één dat groeit in zo’n toernooi. Niet zoveel nood, dus.

Maar toen volgde dus die eerste helft gisteren in Ellis Park. Altijd interessant om tijdens de rust eens de sfeer op te snuiven tussen de fans. Er waren heel wat Italianen, en dan nog een pak die zich voor één dag Italiaan wensten te noemen. Allemaal leken ze blij dat het rust was en dat ze van wat bier konden genieten. Tot dan hadden ze vooral een rotmiddag gehad. De Squadra bakte er in de eerste 45 minuten niets van. Maar dan echt, werkelijk niets.

Acht seconden waren gespeeld toen Di Natale vanop dertig meter uithaalde. De bal ging over. En dat was het dan. De Italianen werden letterlijk voorbijgelopen. Voetbal kan soms simpel zijn: ballen in de diepte spelen en zien hoe je ploegmaat rapper loopt dan de verdedigers. De Slowaken hadden het begrepen. Hamsik was een paar keer gevaarlijk, maar al snel was duidelijk wie de man van de match zou worden. Hij verdient zijn dagelijks brood bij het Turkse Ankaragücü. Voorlopig toch nog. En die Robert Vittek zou dan ook nog wat hulp krijgen. De Rossi wilde wegwerken, maar gaf het leer gewoon aan Kucka. Die laatste vond Vittek, en het resultaat was 1-0. Ook de tweede maakte hij. Een kwartier voor tijd liep hij voor de neus van Chiellini de bal voorbij Marchetti. En toen zou het dus nog een beetje spannend worden, zowaar.

Plots Italiaans leven in de brouwerij. Een verrassing, al had Skrtel wel al een bal van de lijn moeten halen in minuut 67. De enige echt knappe Squadra-aanval kwam er tien minuten voor het einde. Finaal afgewerkt door Di Natale. Twee minuten later tikte Quagliarella al de gelijkmaker binnen maar er werd een vlag omhoog gehouden. Nipt, heel nipt, maar er valt iets voor te zeggen. Met nog één reguliere minuut te spelen, liep uiteindelijk ook de Slowaakse invaller Kopunek nog eens rapper dan de Italianen. 3-1, en nog niet gedaan. Quagliarella toonde dat de Jabulani wel degelijk te sturen valt. Prachtige goal, maar daar bleef het dus bij. Finito, eliminato.

Dat het in de slotminuten wel sneller en dwingender kon, maakt de vertoning nog beschamender. Na 55 minuten had Lippi reeds al zijn kaarten op tafel gelegd, zo erg was het. Bij rust bracht hij spits Quagliarella en verdediger Maggio in en tien minuten later al moest ook de half geblesseerde Pirlo de grasmat op. Dat zo’n maatregelen nodig waren, zegt alles over de toestand waarin de Squadra zich bevond. Het werd beter - kan bijna niet anders met zo’n man op het veld -, maar ook de Milandraaischijf slaagde er dus niet in om deze Italianen over de streep te halen.

De tranen stroomden bij Cannavaro achteraf niet van de wangen, maar hingen toch klaar in de ogen. Voor hem is het gedaan met de nationale ploeg. Hij stopt, net als Gattuso, maar ook voor anderen als Pirlo, Camoranesi, Buffon - die een wedstrijd lang niet kon gaan zitten van de zenuwen - Zambrotta, Di Natale en Iaquinta lijkt het tijd om deze Squadra in handen te geven van een nieuwe generatie. Al ligt dat niet voor de hand.

Straks neemt ex-Fiorentinacoach Prandelli over van Lippi, maar die zal het met jongens moeten doen die op dit WK niet hebben kunnen overtuigen. Nu, de keuze lijkt al gemaakt. Als de Squadra voor dit WK al oud, traag, en te weinig creatief werd genoemd, dan zeker nu. De woorden van Lippi gisteravond waren dezelfde als die van de Fransman Raymond Domenech dinsdag. “Ik wens mijn opvolger het allerbeste.” Die opvolger al aanstellen vóór een toernooi: slecht idee, blijkbaar.