Onvermoeibare ouwe rotten
De Lokerse Feesten brachten zaterdag twee energieke veteranen op het podium. Frontman Jaz Coleman van postpunkers Killing Joke danste en predikte als een gekke sjamaan, terwijl Iggy Pop met het schuim op de lippen de massa bespeelde tijdens het concert van The Stooges. Twee aparte frontmannen, die beiden geboren entertainers blijven.
De Lokerse Feesten hebben een geslaagd openingsweekend achter de rug. Waar vrijdag de bloedhete beats van Tinie Tempah en Pitbull regeerden, hadden de weergoden zaterdag een perfect festivalweertje en luide gitaren voorzien. De hitte kwam er niet van het banale post-hardcorerommeltje dat Enter Shikari heet, maar werd door twee krasse pioniers gebracht met aparte roepnamen: Jaz en Iggy.
De postpunkers van Killing Joke stonden als een stel hongerige wolven op het podium in Lokeren. Frontman Jaz Coleman (53) sprak het publiek slechts één keer aan na 'Requiem', een opener als gesmolten lood. Vervolgens knalde Killing Joke een dozijn songs over de Grote Kaai, tegen een ongezien tempo en met een laaiende intensiteit.
'Love Like Blood', met die strakke discobeat waar ijle gitaren en zang rond geweven werden, was een eerste hoogtepunt. Een fitte Coleman stond als een gek te dansen en te prediken, armen in de lucht, terwijl drummer Paul Ferguson haast door zijn vellen beukte tijdens 'Wardance' en 'Rapture'. Bassist Youth had zaterdag een fleurig hawaïhemd aan en een golfpetje op, maar met die sonische bas op zijn knieën straalde ook hij desondanks punk uit. De tomeloze energie en groove waarmee 'Sun Goes Down', 'Eighties' en 'The Wait' gebracht werden, gaf je het idee dat deze groep pas uit de startblokken kwam. Met een wervelend 'Pandemonium' wist je dat Killing Joke ook 35 jaar na zijn oprichting nog veel kilometers op de teller heeft staan.
Sonische aanval
Na die genadeloze sloophamer was er amper rust. Want Iggy and The Stooges zorgden voor een tweede sonische aanval. Iggy Pop (66) mag op doktersbevel niet meer stagediven en mankte zaterdag als een kreupele opa, maar hij wou nog steeds onze hond zijn.
The Stooges stonden acht jaar geleden al op de Lokerse Feesten, maar toen leefde gitarist Ron Asheton nog. Nu is er met Ready to Die een nieuwe plaat en speelt James Williamson snarenplukker van dienst. Dat zorgde voor heel wat snedigheid. 'Search and Destroy', met een strakke gitaarintro, was de generator. De zanger zocht voortdurend de rand van het podium op. 'I Wanna Be Your Dog' hadden we nog nooit tegen zo'n snel tempo weten spelen. En tijdens 'Fun House' werden vijftig fans het podium opgetrokken. Die wilden allemaal heel even de man met de gelooide huid aanraken. Toen het publiek druppelsgewijs weer afdroop, stond bassist Mike Watt letterlijk zijn versterker te verkrachten. Iggy grijnsde, en zag dat het goed was. De zanger, die onlangs nog beweerde zich nooit een punk te hebben gevoeld, stond toch boordevol branie en die na-vanavond-mag-ik-sterven-attitude op het podium.
The Stooges speelden een gebalde set van een uur. Na 'The Passenger' kwamen ze nog één keer terug voor 'Penetration'. Waarna Iggy riep "van iedereen te houden. Ook van de mooie meisjes in Lokeren!". Om dan zijn broek los te knopen en snoeihard 'Your Pretty Face Is Going to Hell' in te zetten. Een vuile knipoog, die een gulle glimlach op het gezicht toverde.