'Heather Nova, wat een 'dezeke''
Cult. vraagt iemand een hele week lang naar zijn of haar voorkeuren, gewoontes en bizarre trekjes. Deze week: Roos Van Acker, die op de laatste dag van het jaar samen met Steven Lemmens De tijdloze op Studio Brussel aan elkaar praat. Vandaag: muziek!
Belandt u weleens te midden van een grote massa, staand met een plastic bekertje in de hand?
"Ja, maar toch liefst wanneer het al donker is. Bij daglicht schrikken massa's mij een beetje af. Te veel mensen. Te veel indrukken. Gewoon te veel."
Wat is het meest memorabele concert dat u ooit hebt bijgewoond?
"Zonder twijfel: Morphine in de Vooruit, toen ik nog op kot zat in Gent. De sfeer, de saxofoon, de stem van Mark Sandman: alles klopte gewoon. Vliegen! Zo jammer dat Sandman al overleden is. Ik houd nog altijd van zijn stem."
En welk concert was zijn geld absoluut niet waard?
"Sorry: nog niet meegemaakt. Een interview met een muzikant dat zwaar tegenviel daarentegen wel. Dat was met Heather Nova. Ik was zwaar fan, dus keek daar enorm naar uit. Maar ze kwam echt als een dezeke over. Ik mocht trekken en sleuren, er kwam gewoon niets uit. Op een podium is dat mooi, die fragiliteit, daarnaast vooral een dikke tegenvaller."
Welk nummer wordt u nooit of te nimmer beu?
"'Everbody's Talkin'' van Harry Nilsson, uit de film Midnight Cowboy. Dat nummer roept het gevoel op van onderweg zijn. Het gevoel dat je ook onderweg kunt blijven. Het was ook het lievelingsnummer van mijn vader, dus ergens heeft het ook een sentimentele waarde."
Welk bandlid zou u kunnen zijn en waarom?
"Alvast geen drummer. Mijn coördinatie is een ramp."
Wie zou er op uw begrafenis mogen komen zingen?
"Eddie Vedder, please. Hij moet zeker 'Society' zingen. En 'Indifference'."
Welk grafschrift mag er op uw grafsteen staan?
"'Bezeten van vrijheid'. Dat is de titel van een boek dat mijn opa nog heeft geschreven, en het klopt ook wel. Als je dood bent, ben je pas echt vrij zeker? Los van de aarde en zo. Al had ik misschien beter iets grappigers verzonnen. Genre: 'Van Acker houdt je niet meer wakker.'"
Wat of wie kan u tot tranen toe beroeren?
"Het nummer 'Veilig achterop bij vader op de fiets' van Paul van Vliet. Zeker sinds het overlijden van mijn papa. Elke keer schiet ik opnieuw vol."
Waar krijgen ze u geen tweede keer meer naartoe?
"Wick in Schotland: met voorsprong het lelijkste, meest industriële stadje dat ik ooit heb gezien. Grijs, grauw en leeg. Gewoon intriest. Zeker als je dan net door de Highlands bent getrokken en plekken hebt mogen aanschouwen waar de zalmen uit het water springen. Wegblijven!"