'Komt Obelix hier echt wonen?'

Wie in West-Vlaanderen de grens oversteekt, springt over de skreve. In Henegouwen is er geen skreve, geen patois om de virtuele grens aan te duiden. Er is ook geen fysieke grens met Frankrijk. Plots volgt nummer 62 op 244. Dat is het. Dat is de grens. De namen zeggen meer dan de cijfers. Hier eindigt de Rue de la Reine Astrid. Hier eindigt de Rue Albert 1er. Hier eindigt rood-geel-zwart.

Néchin ligt net onder de taalgrens, in de uithoek van Henegouwen en vloeit dus letterlijk over in Frankrijk. "Ik woon in België", zegt Tony Hamy, uitbater van brasserie Le Poin 'T. Naast zijn zaak staat een bord: Prix Belge Tabac. "Maar kom ik buiten? Dan sta ik in Frankrijk. A propos: weet jij of Obelix hier komt wonen?"

Hier is het, in dit godverlaten gat zou hij komen wonen. Zou, want het is een gerucht. Hij, dat is Gérard Depardieu, de éminence grise van de Franse cinema. Veel meer dan een nationaal icoon, is Depardieu ook een internationale vedette. En een beer van een vent. De vleesgeworden Obelix.

Hamy: "Kun je dat nu geloven? Dat hij hier komt wonen, in Néchin, dedju. Hier is niks."

Sarkozy

De stelling van Hamy snijdt hout. Néchin, dat is niemandsland. Een zwart gat. Hier kan Depardieu zijn krant kopen bij Chez Yvon en kan hij zijn BMI nog wat aandikken bij Friterie Fredo. Een grensdorp waar het volk is vertrokken. Het regent er schilfers. De verf van café L'Amitié bladdert af. Hier staat de kerk nog in het midden, maar is de parochie verdampt. Eén bakker, één coiffeuse, één kerk en dus één café, L'Amitié. En toch. De voorstad groeit.

Hamy: "Er arriveren hier steeds meer Fransen. Omwille van de centen. Awel, ik begrijp Gérard. Hij ontvlucht toch gewoon de belastingen? Zoals al die Fransen hier."

Ze zeggen het niet letterlijk, de rijke Fransen, maar het is wel zo. Heel wat gefortuneerde zuiderburen trokken de laatste jaren de grens over, om fiscale redenen. Zo kocht Bernard Arnault, Frankrijks rijkste burger, onlangs nog een appartement in het Brusselse Ukkel. Nu de Franse president François Hollande dra uitpakt met een rijkentaks, groeit de onrust bij de miljonairs. België kent geen vermogensbelasting. België kent geen meerwaardebelasting. België is een magneet voor Groot Geld.

Dat Depardieu zich om die reden zou vestigen in Néchin, mag niet verbazen. Bij de Franse presidentsverkiezingen kwam hij open en bloot op voor Nicolas Sarkozy.

Hamy: "Dat is hier een mini-belastingparadijs. We moeten niet flauw doen."

Een stuk meubilair van brasserie Poin 'T roert zich: "Hier, de Rue de la Reine Astrid, dat is de straat van de miljonairs." Heeft zich hier ook genesteld, in de laan vol kastelen: de familie Mulliez, eigenaar van Auchan en Decathlon. "Die gasten hebben hier alles ingepalmd. Sindsdien zijn de grondprijzen gestegen. Maar dat zal Depardieu niet deren, zeker?"

Roddels en geruchten

Hij gaat over de tongen in Néchin, Depardieu. Iedereen wil weten waar hij gaat wonen. In welke straat. Op welk nummer. In welke villa. Niemand heeft info, maar iedereen babbelt. Zo zou de Fransman gespot zijn in restaurant La Ferme du Château. Al is de waardin van het klasserestaurant nogal formeel: "Meneer, ik heb die vent nog nooit gezien. En al zeker hier niet."

Dan is er nog het verhaal van de notaris. Depardieu zou gezien zijn bij notariaat Henry Et Colin. Daar zit een schuchtere jongeman aan het onthaal. Een onzekere kerel. Zijn stem trilt, de handen beven: "Ik kan u niks zeggen. Geen toelating." Hij zegt het vijf keer. En verraadt het geheim. Daar lijkt het toch op.

Néchin zal het pas geloven als hij frieten komt eten bij Fredo, of een pint drink in Poin 'T, of in L'Amitié. Als dat straks nog bestaat. En is het een fabel geweest? Dan staat Néchin nu tenminste op de kaart.