Niels Albert wint cross in Cincinnati
Niels Albert is klaar voor het WK. Hij demonstreerde in de King International Cyclocross in Cincinnati. Al hield hij aan die laatste algemene repetitie geen supergevoel over.
Kopstart nemen en op volle kracht doorstomen naar zijn tiende seizoenszege. Zo had Niels Albert het in zijn scenario voorzien. De povere tegenstand legde hem in Mason, een uurtje rijden van Louisville, geen duimbreed in de weg. Albert rondde een lange solotocht af voor ploegmaat Wietse Bosmans en de Amerikaan Powers.
"Leuk crossen", vond hij het al bij al. "De sfeer is hier helemaal anders dan in België. In Amerika zijn geen supporterskliekjes. Iedereen schreeuwt voor iedereen." Albert maakte voor het eerst in zijn leven ook kennis met het typische dollar grabbing-fenomeen, waarbij de renners geldbriefjes kunnen meegraaien die door fans op de meest onvoorstelbare plaatsen worden weggestopt. "Zelf heb ik maar één briefje gezien, aan een vislijn. Helaas, ik grabbelde naast."
Een wauwgevoel hield Albert aan zijn laatste cross voor het WK niet over. "Ik slaap goed door, de jetlag is ongeveer uit mijn lijf. Maar na een zware, intensieve trainingsweek ontbrak het me een beetje aan frisheid. Ik heb het gevoel dat ik momenteel slechts tot negentig procent van mijn mogelijkheden reik. Dat er nog ergens een limiet op zit. Twee ronden lang reed ik een strak tempo, maar 'kletteren' deed het zeker niet. Powers reduceerde zijn achterstand in de slotronde nog van 45 tot 16 seconden. Dat zegt genoeg."
Meer wantrouwen hield Albert over aan de bescheiden publieke opkomst. "Vier-, hooguit vijfhonderd mensen. Allemaal superenthousiast, daar niet van. Maar niet de massa die we in Vlaanderen gewoon zijn. Tel daar voor zondag een Belgisch legertje bij en je strandt op maximum drieduizend toeschouwers. Jammer, toch. Ik vrees dat dit WK razendsnel uit het collectieve geheugen zal worden gewist."