Gebrek aan erkenning jaagt werknemers weg
Bedrijven verkijken zich op de loyauteit van hun werknemers. Als talentvolle dertigers en veertigers de kans krijgen elders aan de slag te gaan, grijpen ze vaak die kans. Ze stappen op wegens een gebrek aan erkenning en doorgroeikansen.
De arbeidsmarkt staat de komende jaren voor grote veranderingen. De generatie van babyboomers, werknemers die geboren werden na de Tweede Wereldoorlog, gaat met pensioen. Vele bedrijven zien een pak werknemers vertrekken en zijn volop bezig met het aanwerven van jongeren. Dat slorpt zoveel energie op dat er weinig tijd overblijft voor het begeleiden van andere werknemers.
Bedrijven doen er evenwel goed aan om ook andere werknemers niet uit het oog te verliezen, anders lopen die weg. "Werkgevers denken te makkelijk dat door de crisis de appetijt van werknemers om van job te veranderen kleiner is. Maar daarin vergissen ze zich", zegt arbeidsmarktspecialist Michel Debruyne. "Als er zich een mooie opportuniteit voordoet, dan veranderen werknemers sneller dan voorheen van werkgever."
Die nieuwe trend is het meest zichtbaar in de categorie van werknemers tussen 35 en 45 jaar. Het gaat vaak om geëngageerde, harde werkers, die de knepen van het vak kennen en autonoom kunnnen functioneren. "Bedrijven zien dat die groep van mensen hun werk goed doet en investeren nog nauwelijks tijd in hen. Ze kijken vreemd op als er een van hen vertrekt", zegt Debruyne.
Een en ander blijkt uit contacten die Debruyne met werkgevers heeft. Debruyne werkt voor Right Management, een kantoor dat bedrijven helpt om ontslagen werknemers aan een nieuwe job te helpen. "Geroutineerde werknemers klagen over een gebrek aan erkenning. Ze zien dat hun werkgever investeert in nieuwe, jonge werknemers, maar niet in hen. Hun carrièrekansen zijn vaak beperkt. Als er zich dan bij de concurrentie kansen voordoen, zijn ze weg. Een hoger loon is niet eens de belangrijkste reden om op te stappen", zegt Debruyne.
Niet alleen het gebrek aan erkenning en doorgroeikansen doet werknemers uitkijken naar aanbiedingen op de arbeidsmarkt. De toenemende werklast duwt hen ook in die richting. Sinds het uitbreken van de crisis in 2008 zijn bedrijven zeer voorzichtig op vlak van nieuwe aanwervingen. "Ze proberen met minder personeel meer omzet te realiseren, waardoor de werklast stijgt. Vooral in de categorie van de 30- en 40-plussers. Bedrijven leunen te fel op de expertise van hun getalenteerde werknemers. Maar ondertussen kreunen die werknemers onder de werklast en zitten velen op hun tandvlees. Bedrijven vragen te veel van dertigers en veertigers", zegt Debruyne.
De arbeidsmarktspecialist zegt dat de bedrijven zich hierdoor flink in eigen vel snijden. Werknemers die te hard moeten werken, zijn minder efficiënt. En als ze opstappen, dan hebben bedrijven het almaar moeilijker om geschikt personeel aan te trekken. De zoektocht naar talent verloopt moeizamer nu er door het vertrek van de babyboomgeneratie massaal moet worden aangeworven. Bedrijven hebben er daarom alle belang bij om goede mensen te koesteren en hen in dienst te houden.
Precieze cijfers over de problematiek liggen niet meteen voor het grijpen, aldus Debruyne . Een recente enquête van het sociaal secretariaat Securex toont dat vier op de tien werknemers van plan is van job te veranderen als die kans zich voordoet. Dat resultaat ligt in de lijn van Debruynes bevindingen.
"We kunnen zeker spreken van een nieuwe trend. Bedrijven zijn zich onvoldoende bewust van het afnemende engagement van werknemers", zegt Debruyne. "Om dat te achterhalen moeten ze hun werknemers meer bevragen. De meeste bedrijven beperken zich tot een exitgesprek met vertrekkers, maar dan is het kalf al lang verdronken."