Uitzaaiingen naar andere organen. Kanker in stadium IV. In 2010 kregen 7.835 Belgen die woorden te horen. Bij zo’n loodzwaar nieuws redeneert een patiënt vaak veeleer in maanden dan in jaren. Maar bijna één op de acht is vijf jaar na die eerste diagnose nog in leven. ­Oftewel 12,2 procent voor wie een behandeling startte in 2010, tegenover 11,2 procent voor wie in 2004 de diagnose kreeg. Dat blijkt uit cijfers van de Stichting Kankerregister. “Dat is een stijging met 1 procent over een periode van 7 jaar voor alle vergevorderde kankers samen dus”, zegt directeur Liesbet Van Eycken. “Dat kan weinig lijken, maar dat gaat wel over ettelijke tientallen mensen die langer blijven leven. Voor hen is een ongeneeslijke ziekte een chronische geworden.”

Dat er nu ook voor uitgezaaide kankers betere vooruitzichten zijn, ligt vooral aan de medische vooruitgang. “Er zijn meer behandelingsmogelijkheden, nieuwe producten, een betere kennis van de tumorbiologie en men slaagt er ook beter en beter in om de nevenwerkingen van de therapieën onder controle te houden. Daarnaast worden de uitzaaiingen nu ook beter vastgesteld.”

Type kanker

Toch hangt de prognose vooral af van het type kanker, zegt diensthoofd oncologie Jacques De Grève van het UZ Brussel. “Voor borstkanker zijn de afgelopen vijftien jaar de overlevingskansen bijvoorbeeld sterk verbeterd. Zelfs uitgezaaide borstkanker is in sommige gevallen definitief te genezen. Ook de vooruitzichten bij longkanker zullen fel verbeteren – 80 procent van wie nu die diagnose krijgt, heeft al uitzaaiingen. Nu is de mortaliteit hoog, maar er zijn spectaculaire nieuwe behandelingen in ontwikkeling. Ook wie lijdt aan nierkanker, melanoom of blaaskanker heeft baat bij de nieuwe soorten immunotherapie.”

Beter dan in Nederland

Op basis van de statistieken lijk je als patiënt trouwens beter af in ­België dan in Nederland. Daar is vijf jaar na de diagnose slechts 8,6 procent van de ­patiënten met uitgezaaide kankers nog in leven. Dat verschil is deels te verklaren doordat uitzaaiingen bij ons beter in kaart worden gebracht. “Maar in Nederland stoppen ze ook sneller met behandelen en maken ze patiënten vlugger palliatief. Zo krijgen die geen toegang meer tot de nieuwste behandelingen.”