Geen Belgen op het podium
De slotmanche van de Wereldbeker in Hoogerheide leverde een unicum in het laatste veldritdecennium op. Voor het eerst in twaalf jaar stond gisteren geen Belg op het podium van een WB-wedstrijd. Niels Albert kaapte wel de eindzege weg.
21 januari 2001. Richard Groenendaal wint in het Franse Pontchâteau, voor de Italiaan Pontoni en de Tsjech Dlask. Sindsdien stond op elke Wereldbekermanche minstens één Belg op het podium. Tot gisteren dus. In het Nederlandse Hoogerheide haalde Martin Bina het van de Nederlander Lars van der Haar en de Zwitser Simon Zahner. Even schrikken, toch.
Foute beslissing
De Belgische renners deden dat minder dan het brede publiek. "Verrassend? Helemaal niet", wist Sven Nys. "Ik zei vooraf al dat Bina de te kloppen man was op dit parcours." "En ik had mijn geld ingezet op Radomir Simunek", vulde Albert aan. "Mannen die zich thuis voelen op sneeuw en ijs. Op dit soort omlopen is het niet de conditie die primeert, wel een combinatie van techniek, lef, stuurvaardigheid. Dat terwijl ik zelf de risico's zoveel mogelijk schuw. Dat geeft een vertekende uitslag."
De wereldkampioen was overigens ook niet met grote winstambities naar Hoogerheide afgezakt. "Mijn enige doel is mijn leidersplaats verzilveren in eindwinst van de Wereldbeker", vertrouwde Albert ons vrijdag al toe. "Dat betekent concreet dat ik Kevin Pauwels in de gaten moet houden. Hij is de enige overgebleven concurrent."
Logische tactische keuze, al gaf Albert na afloop toe dat het misschien wel de foute beslissing was geweest. Drie kwart van de wedstrijd beet de wereldkampioen zich vast in het wiel van Pauwels, respectievelijk als voorlaatste en laatste in een kopgroep van zeven. Tot Pauwels - mede dankzij een slipper van Simon Zahner - plotseling naar plaats twee doorschoof en virtueel eindwinnaar werd.
Alle hens aan dek bij Albert, die een tijdlang in zevende positie bleef hangen. "Dat krijg je als je tegen je natuur koerst", verweet hij zichzelf. "Ik had de wedstrijd eerder zelf in handen moeten proberen te nemen. Natuurlijk besefte ik wat er aan het gebeuren was. Niet dat de eindzege helemaal weg was, want ik had nog ex-ploegmaat en trainingsbuddy Radomir Simunek om eventueel een handje te helpen (lees: Albert voor te laten, DNR)."
"Maar het hing ineens niet meer alleen van mezelf af. Tot ik een paar minuten later Kevin aan de kant zag staan met een afgelopen ketting. Tja... (even stilte) Boontje komt om zijn loontje, zeker? Ik herinner me dat Kevin hier drie jaar geleden zijn toenmalige ploegmakker Zdenek Stybar voorbij liet, waardoor ik met een paar puntjes de eindzege in de Wereldbeker misliep. Dat is dan bij deze rechtgezet", grijnsde hij.
Vol vertrouwen
Dat geen Belg op het podium stond, was delaatste van zijn zorgen. "Ach, ondanks mijn grieperig gevoel van de voorbije dagen liep het vandaag voortreffelijk. Vooral tijdens die looppassage bergop voelde ik voldoende power in de benen. Maar op de fiets kon je die kracht niet kwijt. Morgenvroeg (vandaag, red.) stap ik in Schiphol met vertrouwen op het vliegtuig richting Amerika, waar ik volgende week zaterdag zéker van start ga in de cross van Cincinnatti."
Ondertussen blonk de bijna 30-jarige Bina op het podium. "Na een paar jaar blessureleed heb ik hard gewerkt om opnieuw naar de top door te stoten", vertelde de voormalige juniorenwereldkampioen. "Dit lijkt stilaan te lukken. De factor sneeuw en ijs? Dat is een voordeel, maar ik ben ervan overtuigd dat ik het de Belgen ook op andere, snelle omlopen moeilijk kan maken." Toch maar even afwachten, denken wij.