DE NMBS RIJDT IN HET VERLEDEN

Vandaag rijden geen treinen in dit land. Staking van het personeel, de zoveelste in een lange rij.

Wat de vakbonden met dit signaal precies willen vertellen is misschien niet helemaal duidelijk. Toch maken ze, ongewild, vandaag wel één krachtig punt. We kunnen niet zonder onze spoorwegen. We missen ze als ze er niet zijn. Omdat we ze nodig hebben. En we zullen ze in de toekomst nog veel meer nodig hebben.

Dit land kampt met een fileprobleem dat in de komende jaren alleen nog gigantischer zal worden. Te vrezen valt dat dit probleem maar opgelost zal zijn als er zich een ander groot probleem aandient. Het moment waarop de fossiele brandstoffen gewoon op zijn, ligt niet meer zo veraf.

Laat u op dit vlak dus niks wijsmaken. Niet de auto, maar het spoor is het vervoermiddel van de toekomst. Helaas wringt net daar de schoen. De spoorwegen in dit land zijn vandaag nog helemaal niet klaar voor hun en onze toekomst.

De Belgische spoorwegen worden sinds 2005 bestuurd door een monster met drie koppen, kwestie van de macht tussen de politieke families te kunnen verdelen.

Dat dit monster niet in staat is om de spoorwegen op een moderne manier te besturen, is ondertussen pijnlijk duidelijk geworden. De treinen gingen sinds 2005 opvallend minder stipt rijden, de tevredenheid van de reiziger daalde fors. Hoop op beterschap is er voorlopig niet, het eigenbelang blijft gewoon verder regeren.

Bevoegd minister Magnette wil van het driekoppige monster een tweekoppig monster maken. Maar een tweekoppig monster is en blijft natuurlijk een monster. Zolang exploitatie en infrastructuur niet in één hand zijn, zal de miserie blijven duren. En blijft de politiek de beste reclame voeren voor de privatisering van wat misschien wel haar mooiste bevoegdheid is.

Tegenstanders van een privatisering van het spoor wijzen graag naar Groot-Brittannië. De gevolgen van die privatisering waren daar inderdaad catastrofaal. De trein werd er duurder, minder efficient en minder stipt van, een voorbeeld van hoe het niet moet. Maar welk voorbeeld heeft ons land de afgelopen jaren gegeven? Wat is er met onze spoorwegen gebeurd? De treinen werden duurder, minder efficiënt en minder stipt. Net als in Groot-Brittannië, met dank aan de politiek, met dank ook aan de vakbonden die vaak niet verder dachten dan het eigenbelang.

Eigenbelang en politieke spelletjes hebben van de trein een probleem gemaakt. Zwitserland en Nederland leren ons ondertussen hoe hij ook een oplossing kan zijn. Een oplossing voor het fileprobleem, een oplossing voor het milieuprobleem en een oplossing voor ons aller tijdsprobleem. Elke politicus die de oplossing 'trein' blijft dwarsbomen, is deze prachtbevoegdheid niet waard.