Engeland zal Balotelli missen
Over de voetballer Mario Balotelli hebben ze in Engeland nauwelijks gesproken. Bijna drie jaar lang smulde iedereen van zijn fratsen naast het veld. Toch zullen ze hem daar missen, nu hij Manchester City verlaat voor AC Milan.
Roberto Mancini, de manager van Manchester City, wist in 2010 waaraan hij begon. José Mourinho, twee jaar Balotelli's coach bij Inter, zond een stevige waarschuwing richting Manchester. Een handleiding had zelfs 'The special one' niet gevonden. "Ik kan een boek van 200 bladzijden schrijven over Inter, maar het hoofdstuk over Balotelli zou pure komedie zijn. Ik herinner me een wedstrijd in de Champions League. Al mijn spitsen waren geblesseerd, behalve Mario", vertelde Mourinho.
"Hij pakte in de 42ste minuut een gele kaart. Tijdens de rust spendeerde ik 14 van mijn 15 minuten aan Mario. Ik zei hem: 'Ik kan je niet veranderen, maar ik heb enkel jou. Raak niemand aan, speel enkel de bal en als je hem kwijtspeelt, reageer niet'. In de 46ste minuut pakte hij rood... Meer onhandelbaar maken ze ze niet."
Mancini, op het moment van de transfer een jaar in dienst bij City, was er oprecht van overtuigd dat hij zijn landgenoot in het gareel kon houden en het beste uit de groeibriljant Balotelli zou halen. Maar op het veld schitterde de spits zelden. In 79 officiële wedstrijden scoorde hij 29 keer.
Hoogtepunten zoals in oktober 2011, toen hij met twee goals stadsrivaal Manchester United een historisch zware nederlaag (1-6) aansmeerde, of toen hij City de FA Cup bezorgde, waren te schaars. Mentaal was Balotelli zeer fragiel, getuige daarvan enkele rode kaarten voor gemene overtredingen. Op training verhulde hij zijn fouten door blessures te veinzen of door zich verbaal en fysiek af te reageren op anderen. Op afzonderingen isoleerde hij zichzelf van de groep, zo weten insiders.
Ondertussen verlekkerden de tabloids zich bij alle verhalen die naar buiten kwamen over het enfant terrible. Balotelli vroeg zich af waarom ze hem altijd moesten hebben: 'Why always me?' Het hoongelach raakte hem harder dan hij liet uitschijnen. Ook al kwam hij er, omdat alles aan hem puur was, telkens mee weg.
Zijn coaches, de sociale cel, zelfs de kapelaan: allemaal investeerden ze uren in wat in het 'project-Balotelli' werd genoemd. Eén voor één bogen ze het hoofd. Manager Mancini, na het duw- en trekincident op training begin januari, als laatste. Op aanraden van zijn staf zette Mancini het licht op groen voor een transfer naar AC Milan voor meer dan 20 miljoen euro. Een nederlaag waar de coach het moeilijk mee had.
De mens Mancini had Balotelli graag geholpen om toch iets van zijn leven te maken, dat talent mocht niet verloren gaan. Tot zijn spijt botste ook hij op de limieten en het onhandelbare karakter van Balotelli. "Deze transfer is het beste voor hem", zei Mancini gisteren.
"Voor mij was Mario als een van mijn kinderen. Ik kon boos op hem zijn, maar dat was snel weer vergeten. Ik zal hem missen." Zijn ploegmaats, die hem als een ondeugend jonger broertje zagen, Manchester en Engeland zullen dat ook doen. Mourinho had mooi gelijk: met welke voetballer zal de Engelsman nu lachen bij het openslaan van de krant?