Gisteren gezien: ‘De kinderpuzzel’Goed, maar niet goed genoeg
Onrechtvaardige tv-wereld. Het eerste programma van Bart De Pauws eigen productiehuis moest al heel straf zijn, wilde het voldoen aan de verwachtingen die het cv van De Pauw - Buiten de zone! Schalkse ruiters! Het geslacht De Pauw! - oproept. En dat is het niet.
De kinderpuzzel is goed gemaakte tv, waarbij uit elk beeld De Pauws métier spreekt. Maar het is niet goed genoeg. Veertien volwassenen en tweeëndertig kinderen spelen een spel in de Ardennen: raden welke kinderen bij welke ouders horen en welke kinderen dubbelspionnen zijn. Inclusief de resem opdrachtjes vol codes, symbolen en cijfersloten die bij het genre horen. Een programma als Mercator ging ten onder aan al die ver gezochte en al bij al weinig spannende opdrachten, De kinderpuzzel blijft wel overeind. Er is namelijk genoeg te beleven: het kampgevoel, de flauwe grapjes van De Pauw, de spontaniteit van co-presentatrice Tine Embrechts, en de prachtige beelden van de zonovergoten Ardennen. Je komt automatisch uit bij een meer dan behoorlijk programma, dat kandidaten bovendien niet in prototypische rollen als de bitch of de naïeveling dwingt. Alleen: is dat het dan? De kinderpuzzel mist één ding dat De mol wel had: De mol was verslavend. De kinderpuzzel zal ons niet week na week aan het scherm kluisteren. Omdat er te veel kinderen door het scherm dartelen? Of omdat de opzet niet zo dwingend is als ‘Wie saboteert het spel?’ Geen idee. We weten alleen dat als je als gevierd tv-maker uitpakt met je eerste eigen programma, dat toch beter moet zijn dan het programma waar het op geïnspireerd is, en er eigenlijk toch al te veel op lijkt. (ST)