De comeback van Poirot
Negenendertig jaar geleden verscheen het laatste boek van Agatha Christie. Curtain: Poirot's Last Case krijgt nu een vervolg. De erven gaven fan van het eerste uur en schrijfster Sophie Hannah toestemming om onze landgenoot, alias de bekendste detective ter wereld, nieuw leven in te blazen. Sherlock Holmes en James Bond achterna.
Sophie Hannah (°1971) begon haar carrière als dichteres, maar schoolde zich daarna om tot thrillerauteur. Haar psychologische thrillers (opgebouwd rond de vaste personages Simon Waterhouse en Charlie Zailer) zijn in meer dan twintig landen verschenen en stuk voor stuk bewerkt voor televisie. Haar meest recente roman The Carrier won de Crime Book of the Year. Van haar boeken gingen er wereldwijd tientallen miljoenen over de toonbank.
In De Monogram Moorden neemt Hannah de lezer meteen vast. "Ik mag haar gewoon niet", zegt de serveerster. Toegegeven, we waren om. Meteen. Sterk begin. Dat de enige aanwezige klant in The Pleasants Coffee House ene Hercule Poirot is, helpt natuurlijk om dat ene zinnetje op te blazen tot mythische en vooral mysterieuze proporties. De fans van de besnorde detective mogen niet klagen. Op de tweede pagina van het verhaal mag hij al zijn eerste Franse woordjes zeggen: "Bien vu." Dat zullen de erven en de uitgeverij ook gedacht hebben. Waarom blazen we die ouwe rakker niet gewoon wat nieuw leven in? Oké, als dat een sterk verhaal oplevert. En of dat gelukt is, wilt u in dit artikel te weten komen, n'est-ce pas?
De Monogram Moorden zit vol heerlijke titels als 'En weg was Jenny' en rake beschrijvingen. "Je hebt ook types zoals zij, die je juist slecht behandelen als alles op rolletjes loopt. Voor dat soort lui moet je echt uitkijken." Ook de sfeerzetting zit meteen goed. Poirot stoot in het koffiehuis dat volgens hem de allerbeste koffie ter wereld serveert op een vrouw in 'angst'. Die hem toevertrouwt: "Ik zou heel graag geholpen worden - zo vreselijk graag! Maar het is te laat. Want ziet u, ik ben al dood, althans, dat duurt niet lang meer." Ze vertrouwt hem toe: "Ik ben een dode vrouw, of ik zal het snel zijn." Ze is doodsbenauwd, maar smeekt Poirot haar moordenaar niet te zoeken en al zeker niet te straffen. Immers, als ze dood is, zal het recht zegevieren.
Vintage Poirot
Alle Poirotesque elementen zijn aanwezig in De Monogram Moorden. Dat het bestek schots en scheef ligt in het koffiehuis, werkt bijvoorbeeld danig op zijn zenuwen. En zijn 'grijze cellen' slaan al meteen aan het werk. Echter geen kapitein Hastings in dit boek. Wel de jonge Edward Catchpool - de copywriter van dienst heeft blijkbaar enkele James Bondjaartjes op de teller staan - die samen met Poirot bij een hospita logeert. Scotland Yard-man Catchpool wordt vanaf hoofdstuk twee de verteller van dienst. Dat Hannah hierbij enkele narratologische flaters slaat, zien we hierbij even door de vingers, want de premisse van dit detectiveverhaal wordt best wel spannend. In een hotel worden immers drie lijken ontdekt. Elk even klinisch 'afgelegd'. Elk met een manchetknoop met het monogram - vandaar de titel - PIJ op de tong.
De slachtoffers liggen elk in hun eigen kamer. Elk op een andere verdieping van Hotel Bloxham. En ligt er toch wel een briefje aan de receptie 'Moge ze nooit in vrede rusten'. Nice! De fervente Poirotfan heeft dan al door dat deze slachtoffers waarschijnlijk vergiftigd zijn, zoals in het merendeel van Agatha Christies verhalen. Dat Harriet Sippel, Ida Gransbury en Richard Negus geen wildvreemden voor elkaar waren en dat hun moordenaar hen dus allemaal kende, is ook geen verrassing. Maar wat dat heeft te maken met de mysterieuze dood van het jonge domineeskoppel uit het dorpje waar ze allemaal vandaan komen, is wat moeilijker te voorspellen. En zo weet u ook meteen dat het allemaal - zoals altijd bij Poirot - om de liefde gaat. En om achterklap. Zelfs Shakespeares green eyed monster komt om de hoek loeren: "Dat U de schuld krijgt is niet aan U te wijten, want lasterpraat heeft altijd het schone op het oog."
Zou er een verband zijn met de ontmoeting die Hercule Poirot had met de doodsbenauwde jongedame, de overleden dominee en de drie hotellijken? De vraag stellen is ze beantwoorden. Natuurlijk!
Op het eind wordt alles in de beste der Poirottradities heel omstandig uitgelegd, maar wordt er gelukkig ook even met de wetten van het genre gespeeld. Niet alles is gelukkig wat het lijkt. Liefhebber van Poirot, u mag op uw twee oren slapen. Sophie Hannah is een waardige opvolgster. Ze draagt het boek op aan Agatha Christie. En die hoeft zich echt niet om te draaien in haar graf. Liefhebbers van Scandikrimi's, lees het begin en laat dan vooral je geperveerterde geest zijn eigen gangetje gaan. Wat aquavit had geen kwaad gekund om dit verhaal wat up te spicen. Maar ja, dat is dan ook weer niet wat je van een Poirot verwacht.
Sophie Hannah, De Monogram Moorden, Pantheon, 320 p., 19,95 euro. Het boek verschijnt vandaag wereldwijd.