Direct naar artikelinhoud

Poetin en Porosjenko praten uiteindelijk toch

Het presidentiële overleg in de Wit-Russische hoofdstad Minsk tussen Vladimir Poetin en Petro Porosjenko is nachtwerk geworden. Nadat ze elkaar aarzelend de hand schudden, begon het discrete gesprek over het geweld in Oekraïne.

In een groot marmeren paleis in de Wit-Russische hoofdstad Minsk heeft gastheer Alexander Loekasjenko de last op zijn schouders liggen de Russische president Vladimir Poetin en de Oekraïense president Petro Porosjenko rond een tafel te krijgen. Met een lichte buiging geeft Porosjenko eerst EU-buitenlandminister Catherine Ashton een zachte hand. Nog geen halve seconde later staat het gezicht van de Oekraïense president op storm. Hij zet een kleine stap naar voren en drukt de hand van Poetin, de president van het land waar Oekraïne nu al een half jaar een conflict mee uitvecht.

Pas laat in de avond spreken de twee leiders elkaar onder vier ogen, een ontmoeting die tot op het laatste moment onzeker was en tot diep in de nacht duurt. Het is zelfs Poetins topdiplomaat Sergej Lavrov te veel. Hij stapt voor een sigaretje naar buiten. Op de vraag of de gesprekken iets opleveren lacht hij "natuurlijk" richting de verzamelde pers.

Eerder op de dag ging het vooral over economische samenwerking tussen de Europese Unie en de Euraziatische Economische Unie (EEU), het machtsblok van Rusland, Wit-Rusland en Kazachstan. Pas tegen het einde van zijn openingsspeech had Vladimir Poetin het over het conflict in Oekraïne, waarover hij liet weten dat het niet met militaire middelen beslecht moest worden.

Ondertussen bleek dinsdag dat er ook nog andere diplomatieke pogingen worden ondernomen. Het Finse ministerie van Buitenlandse Zaken liet tegenover persbureau AP weten dat er afgelopen juni in het geheim is onderhandeld tussen de VS en Rusland over het lot van Oekraïne.

Tweede front

Langzaam maar zeker stapelt het bewijs zich op dat reguliere Russische legerdivisies actief zijn in het onrustige oosten van het land. Maandag liet het Oekraïense leger weten dat het hevige gevechten voerde met een tankdivisie aan een nieuw, tweede front ten oosten van Marioepol. Een gebied dat juist de afgelopen maanden door de rebellen met rust is gelaten. Het gebied grenst aan de Zee van Azov en aan Rusland. De conclusie is wat de Oekraïners betreft simpel: Of de tanks komen uit het niets, of ze komen uit Rusland.

Ook in Rusland zelf is er onrust. Op sociale media verschijnen al enkele dagen berichten en foto's van stille begrafenissen. Russische soldaten die plotsklaps om het leven gekomen zijn, terwijl ze volgens hun persoonlijke accounts op VKontakte, het Russische Facebook, nog niet zo lang geleden in de buurt van de Oekraïense grens waren. Russische journalisten die bij een kerkhof in de buurt van de stad Pskov polshoogte kwam nemen, zijn door de autoriteiten weggestuurd.

Als klap op de vuurpijl zijn er negen Russische soldaten door de Oekraïense geheime dienst opgepakt tijdens gevechten in de buurt van het stadje Amvrosijevka, ten oosten van Donetsk op precies 17 kilometer van de Russische grens. Ze maken alle negen onderdeel uit van eenzelfde divisie van de luchtmobiele brigade uit Ivanovo. In de loop van de dag zetten de Oekraïense autoriteiten hun bekentenissen online.

De jongens kijken geschokt en beschaamd in de camera, maar zijn niet gewond geraakt. "We kregen de opdracht uniformen te wisselen, de tekens op onze pantservoertuigen weg te schilderen en we moesten onze papieren en gsm's inleveren", vertelt een sergeant in de opnames. "Pas toen we onder vuur kwamen te liggen, begreep ik dat het geen oefening was." Anderen geven soortgelijke verklaringen af, en vertellen dat de hele oorlog hen niet zint.

Vergissing

Een anonieme defensiebron laat aan het Russische staatspersbureau Ria Novosti weten dat de soldaten op oefening waren, en dat het waarschijnlijk om een vergissing gaat. "Ze waren bij de Russisch-Oekraïense grens op patrouille. Ze zijn waarschijnlijk per ongeluk de grens over gegaan op een onduidelijk moment", laat de bron weten. Hoewel de grens tussen beide landen op sommige punten onduidelijk kan zijn, lijkt het onwaarschijnlijk dat het Russische leger zich 17 kilometer kan vergissen.