Speculaties over opvolging Armani

Eerst en vooral zijn er de foto’s. Armani mag dan nog altijd een zonovergoten kleurtje hebben, het voorbije jaar én zijn ziekte zijn de man duidelijk niet in de koude kleren gaan zitten. Een jaar geleden zag hij er, zo menen velen, duidelijk gezonder uit. En dan zijn er de uitlatingen van de modekoning zelf. Vorige maand nog liet hij zich in Moskou ontvallen dat hij “zijn personeel aan het opleiden was om na zijn vertrek zijn werk voor te zetten”. “Ik ben niet eeuwig. Er komt een moment dat ik moet gaan”, zei hij. Om er een paar dagen later meteen aan toe te voegen dat dat moment nog niet gekomen was.Maar de geruchtenmolen draait overuren. Een paar jaar geleden deed ook al het nieuws de ronde dat Armani met pensioen zou gaan. Toen werd Narciso Rodriguez, een Amerikaanse ontwerper met Cubaanse roots, als de gedoodverfde favoriet gezien om Armani op te volgen. Rodriguez raakte bekend toen hij, nog in dienst bij Calvin Klein, de trouwjurk van inmiddels wijlen Carolyn Bessette Kennedy ontwierp voor het huwelijk van John F. Kennedy Jr. Ondertussen heeft Rodriguez zijn eigen label en behoren sterren als Salma Hayek en Sarah Jessica Parker tot zijn cliënteel. Ook de ondertussen beroemde rood-met-zwarte jurk, die Michelle Obama droeg op de avond dat haar man tot VS-president werd verkozen, was van de hand van Rodriguez. Armani zelf heeft nooit willen reageren op de geruchten over zijn voorkeur voor Rodriguez. En het is nog maar zeer de vraag of de Amerikaan zelf nu nog de oversteek wil maken naar Europa om in dienst van Armani te komen werken.

‘Belang van oprichter overschat’

De opvolging van Armani, waarvoor op het eerste gezicht geen geschikte kandidaat is, is niet de enige die de modewereld bezighoudt. Hoe moet het straks als de ook al 77-jarige Oscar de la Renta of de 70-jarige Ralph Lauren weg zijn? Het verleden heeft geleerd dat het verdwijnen van de oprichter niet per se een drama moet betekenen. Ook na de dood van Yves Saint Laurent boert het merk onder Tom Ford nog goed en Karl Lagerfeld is doorheen de jaren zo vergroeid met Chanel dat ook daar al vragen gesteld worden hoe het verder moet na het vertrek van de 71-jarige designer. Maar er zijn ook de andere voorbeelden: bij Ungaro ging men in de meest recente poging om een nieuw elan te vinden in zee met societyfiguur en actrice Lindsey Lohan. De aanstelling van de allesbehalve onbesproken Lohan als ‘artistiek adviseur’ bij het huis werd in het wereldje op weinig geestdrift onthaald. “Natuurlijk zijn er soms problemen”, meent ook modejournaliste Veerle Windels. “Bij Givenchy is het ook een komen en gaan van ontwerpers, maar toch denk ik dat het belang van een oprichter overschat wordt. Neem nu Dior. Dat is ook maar van 1947 tot 1957 geleid door Christian Dior zelf en toch is het merk de voorbije vijftig jaar perfect overeind gebleven. Of kijk naar Calvin Klein. De man leeft nog maar doet al vijftien jaar niks meer in zijn eigen bedrijf. Wat vooral belangrijk is, is dat een merk er in slaagt om een duidelijk beeld over te brengen naar het publiek. Zodra mensen weten waarvoor Dior of Chanel staan, kun je het nauwelijks merken als een team, dat jaren nauw samengewerkt heeft met de meester, er alleen voor komt te staan.”Zelf denkt Windels overigens niet dat Armani snel met pensioen zal gaan. “Naast Dries Van Noten is Giorgio Armani de grootste controlefreak die ik ken. Armani is in die zin een redelijk uniek merk dat Giorgio zelf altijd de enige woordvoerder van het huis geweest is. Niemand behalve hij zelf mag in the picture staan. Het lijkt mij dan ook sterk dat hij al klaar zou zijn om de touwtjes uit handen te geven. Het valt me altijd op dat hij zich steevast omringt met erg jonge mensen. In een kamer zal hij altijd een gesprek aanknopen met de jongste aanwezige. Alsof die jeugd op hem afstraalt. Hij vindt zichzelf helemaal nog niet oud.” Bovendien meent Windels dat een eventueel vertrek geruisloos zal verlopen. “Het huis zou wel gek zijn om dat aan te kondigen. Klanten kunnen daar heel hypocriet op reageren. Net zoals toen bekend raakte dat Martin Margiela niet meer zelf aan de slag was. Plots waren de kleren niet meer zo goed. Onzin, natuurlijk.”