'Zij was beter, dan moet je gewoon een hand geven en proficiat zeggen'
Een miniem dompertje op de feestvreugde, die 1-6-, 2-6-nederlaag van Kirsten Flipkens tegen Marion Bartoli in de halve finale van Wimbledon. Een ontketende Française en de knie van onze landgenote maakten er een non-match van.
Wat was het probleem met de knie, Kirsten?
Flipkens: "Ik wil het niet aanhalen als een excuus, Marion speelde onwaarschijnlijk sterk. Maar ik viel net op mijn slechte (rechter)knie in de eerste set. Ik voelde niet direct iets maar enkele games later was er een scherpe pijn. Net dezelfde pijn als vier weken geleden. Ik probeer al vier weken met die pijn om te gaan. De knie heeft rust nodig."
Speelde je met een injectie?
"Voor het toernooi van Birmingham heb ik een inspuiting gehad met traumeel, een homeopathisch product. En voor het toernooi van Rosmalen nog eens."
Mogen we je ondanks de uitslag vandaag toch proficiat wensen?
"Als je iets van tennis kent, heb je kunnen zien dat er niets te beginnen viel. Er is geen haar op mijn hoofd dat eraan denkt om ontgoocheld te zijn. Als je ziet dat ze tweede opslagen serveerde met 165 km/u. Ze ging goed om met mijn slice, ik heb getracht agressief te spelen, dropshots, naar het net te komen. Zij had op alles een antwoord. Dan moet je gewoon een hand geven en proficiat zeggen, zij was beter."
Was je niet onder de indruk van de omstandigheden? Je leek iets minder fris dan tegen Kvitova bijvoorbeeld.
"Nee, eigenlijk niet. Mijn kwartfinale was ook de eerste keer, hé. Toen had het mij ook kunnen overvallen. Je merkt natuurlijk dat er meer aandacht is en je probeert daar rustig onder te blijven. Vanzelfsprekend vreet dat wel wat energie. Maar ik heb vandaag bij momenten wereldballen geslagen waarop Bartoli toch nog een passing tevoorschijn toverde. Ze was simpelweg te sterk."
Tien jaar geleden haalde je de juniorentitel op Wimbledon. Denk je nu dat je hier ook kan winnen?
"Ik denk dat de halve finale het maximum was dit jaar. Ik had 500 procent moeten zijn om Bartoli te kloppen. Maar dit blijft een herinnering voor de rest van mijn leven. Als je me dit voor aanvang van mijn carrière gezegd had, dan had ik onmiddellijk getekend."
Iedereen gaat hier nu wel een verlengstuk op verwachten.
"Dat verwachten ze al een jaar, sinds Rosmalen vorig seizoen. Toen ik daar de halve finale speelde, was dat ook al een heel grote stap. Dit is gewoon een extra stap in mijn carrière. Maar het spreekt voor zich dat ik zelf ook hoop op een verlengstuk."
Het verlengstuk start met vakantie?
"Ik ga eerst mijn knie verzorgen. Hoelang dat tijd gaat nodig hebben, weet ik niet. Maar mogelijk komt Stanford (22 juli) te vroeg. Dat moet ik even doornemen met mijn sportdokter en kniespecialist. Dan herneem ik wel in Carlsbad (29 juli). Maar ik ga sowieso eerst wat rusten, genieten en met een goed gevoel terugkijken op deze eerste helft van het seizoen."
Je krijgt nu een heel andere status aangemeten. Top vijftien, halvefinaliste van Wimbledon.
"Top 50 was al een mijlpaal in mijn carrière, laat staan de ranking die ik nu maandag ga krijgen. Dat is iets om heel fier op te zijn. Omdat ik altijd ben blijven vechten."