Geachte heer Destadsbader, Beste Niels,

Als je verwacht dat je ook door jonge mensen gelezen wordt dan moet je er af en toe ook eens over schrijven", stelde mijn nichtje V. streng. Elke week getroost ze zich de moeite mijn stukjes te consumeren zodat, met enige zin voor overdrijving, van een trouwe fan kan worden gewaagd. Aangezien die niet bepaald voor het oprapen liggen, luisterde ik geduldig en gedwee.

Ze vroeg zich af of ik wel besefte dat ik stelselmatig een belangrijk deel van het kijkerspubliek in de kou liet door vooral oude gloriën en tv-rariteiten aan te schrijven.

Van Luc Appermont had ze amper gehoord, de in ongenade gevallen Lynn Wezenbeek liet haar koud en de nichterige stijlgoeroe Jani Kazaltzis vond ze een 'onnozelaar'. Over dat laatste waren we het roerend eens maar verder bleek onze visie op het mediagebeuren even ver uit elkaar te liggen als de afhandeling van het Dexiadossier en het begrip rechtvaardigheid. Ze noemde me net geen ouwe zak met oogkleppen en verweet me zo nadrukkelijk naar het verleden te kijken dat ik amper nog oog had voor de toekomst.

Die speelt zich volgens haar vooral af op Ketnet, waar tal van ontluikende talenten zich melden als de sterren van een nieuwe generatie. Ik mompelde wat over 'eerst zien en dan pas geloven', maar ze had natuurlijk wel overschot van gelijk. Hoogst zelden en dan nog louter toevallig waag ik me aan de sinds kort tot volle wasdom gekomen jongerenzender. Ik had dus amper gehoord van al die sympathieke 'spring- in-'t-velds' die zich enthousiast inzetten ter vermaak van het jonge volkje. Een spoedcursus Ketnet werkte verhelderend. Er ging een nieuwe, wondere wereld voor me open.

Vol nostalgie moest ik terugdenken aan al de strandspelanimatoren die me tijdens een zorgeloze jeugd onledig hielden met zakdoekje leggen, koekhappen en andere vreemde spelletjes. De leiders en leidsters waren mijn helden en niet zelden ging het afscheid van de vakantie met moeizaam weggeslikte traantjes gepaard. Jij had een van die charismatische rolmodellen in korte broek kunnen zijn, Niels. Want jou kende ik natuurlijk wel, wegens al een tijdje wereldberoemd in Vlaanderen.

Toen ik vorig jaar aan een overwegend vrouwelijke lyceumklas vroeg wie voor hen opvallendste schermgezicht was scoorde jij, "die kan me krijgen", moeiteloos het hoogst. V. en haar vriendinnen noemen je een "cool en schattig ventje". Een hottie. Toch heb ik nooit overwogen je te schrijven. Omdat ik je als de zoveelste puisterige halfwas zag die net als andere kindsterretjes snel weer zou doven. Een vermoeiende uitslover die precies altijd net iets te hard zijn best deed.

Ik heb me schromelijk vergist, Niels. Je ging helemaal niet weg, maar sprokkelde in de luwte van de jongerenzender een cv bij elkaar waar menig gekroond tv-hoofd jaren voor moet sparen. Een blijvertje met star quality. Multifunctioneel en ambitieus ventje. Vast van plan om middels zang, dans en een stuk toneel een gooi te doen naar het zaligmakende sterrendom. Je bent er bijna. Drieëntwintig pas en nu al een gevierd presentator. Hét uithangbord van de Grote verhuisshow en de nieuwste held uit de Studio 100-fabriek. Geen aangeklede prefabmarionet als Kabouter Plop, Piet Piraat of Bumba maar de lieveling der bakvissen zonder wie jeugdfeuilletons maar half zo populair zouden zijn. Knap werk van een jongetje uit Deerlijk dat niet eens tot het conservatorium werd toegelaten en een tijdje zijn geld moest verdienen als 'voyageur' in sportschoenen. Geen supertalent. Eerder een hardwerkende en leergierige tv-arbeider die verdomd goed beseft dat de camera zijn ontwapenend smoeltje niet ongenegen is.

Met plezier maakte ik kennis met Olivier - Olli - De Lafayette, de verwende zoon van een manègehouder in de paardensoap Amika. En met Dagmar, de elfenprins die in de magische telenovelle De elfenheuvel wegens onhandelbaar naar de mensenwereld wordt verbannen, waar hij zijn leven moet beteren als pleegzoon van het gezin Ranonkel. Een echte fan zal ik vanwege het leeftijdsverschil wellicht nooit meer worden, maar weet dat ik er enkele decennia geleden geen aflevering van had willen missen. Je bent veruit de opvallendste vis in de kweekvijver waarin ooit onder meer Erika Van Thielen, Jelle Cleymans, Sofie Van Moll , Steven Van Herreweghe, ja zelfs Fried'l Lesage hebben rond gezwommen. Stuk voor stuk gevestigde waarden die, net als jij nu, geduldig in de televisionele little league voor het grote werk werden klaargestoomd.

Jij kent mij niet. Ik jou wel. Vorig jaar nog zag ik je tijdens de Gentse Feesten live aan het werk op de Korenmarkt. Het was luid, ik begreep er niets van en kreeg niet echt voeling met je repertoire. Maar je gaf je helemaal en de meisjes op de eerste rij zorgden bij Jij bent van mij voor heuse Justin Bieber-taferelen. Ik schrok toen ik onlangs vernam dat je bassist en vriend Robbie, - ik moet hem toen gezien hebben - bij een verkeersongeval was omgekomen. Mijn oprechte deelneming. Jaren geleden vergezelde ik, zeer tegen mijn zin, het hoger vernoemde nichtje en aanhang naar de musical Suske en Wiske: De Circusbaron. Ze amuseerden zich te pletter en bekenden toen al 'smoor' te zijn op het acteurtje dat gestalte gaf aan Suske. Hoe populair je wel bent, bleek toen je vorige maand als ambassadeur van de Damiaanactie een weddenschap aanging om in ruil voor 100.000 YouTube-hits op je nieuwste schlager Hou me vast de Antwerpse marathon te lopen. Het lukte moeiteloos en je finishte in minder dan vier uur. Grenzeloos respect!

Ik merk dat je steeds nadrukkelijker als de coming man naar voren wordt geschoven en regelmatig de kans krijgt om de Ketnetkindertuin in te ruilen voor grote-mensen-televisie. Ik zag je passeren in zowel Familie als Aspe en was er getuige van hoe je als 'steracteur-sterartiest' net voor de meet sneuvelde. Minder enthousiast was ik over de grotesk overacterende Ronaldinho, de door voetbal en vrouwen gedreven stiefzoon van Balthazar Boma in FC De Kampioenen. Dat leek echt nergens naar, Niels. Maar goed, iedereen moet leren en misschien een volgende keer beter.

Ik kan je niet beloven voortaan naar elke uitzending van Ketnet king size, Amika of De elfenheuvel te kijken. Wel dat ik af en toe eens zal zappen om te kijken hoe het met je gaat. Ik word namelijk een beetje ongerust als sommigen je nu al de nieuwe Bart Peeters noemen. Niets van geloven. Je zult eerst nog veel boterhammen moeten eten voor je zelfs maar een beetje in zijn buurt komt. Besef dat wie niet over het paard wordt getild minder kans maakt er van af te vallen. Neem dus rustig je tijd op Ketnet en blijf vooral jezelf. Dat is voorlopig meer dan genoeg.