Working class hero moet harten winnen

Op 3 februari 2010 maakte Nicolás Frutos (36) zijn laatste doelpunt voor Sporting Anderlecht, tegen Club Brugge. Drie dagen later, op 6 februari, zou hij zijn allerlaatste wedstrijd spelen in het shirt van paars-wit, in het Astridpark, tegen Sint-Truiden. Meer dan zeven jaar later zwaait Frutos vanavond voor het eerst als hoofdcoach van Anderlecht opnieuw de poorten open van wat hij zijn thuis noemt.

Tussen Sint-Truiden toen en Celtic FC vanavond ligt een zee van tijd. De club is heel wat veranderd, de Argentijn niet zozeer. Nog steeds zijn lange haren in een staartje, nog altijd even eigengereid. Frutos wil sterven met zijn principes, niet met die van een ander. Het zal over enkele uren zíjn ploeg zijn, met zíjn tactiek. Dat maakt hem even moedig als kwetsbaar. Zeven jaar geleden verloor Frutos die ene onbelangrijke wedstrijd tegen Sint-Truiden, vanavond ligt mogelijk zijn toekomst als trainer in de weegschaal. Ridder of mis.

"Ik heb geen schrik", reageert hij. Dat is nodig als je het pad kruist van Schotten. "Ik ben ervan overtuigd dat we een groot Anderlecht zullen zien in deze sleutelwedstrijd. Wij spelen thuis, dus wíj zijn de favoriet."

Meer applaus dan Boussoufa

Het publiek van Anderlecht is, als je het zo bedenkt, apart. Je zou denken: romantici tot in de kist - zie de manier waarop zij René Weiler finaal lynchten in Kortrijk, vanuit een heimwee naar 'Wij willen voetbal zien'. Maar hoe valt dat te rijmen met een volksheld als Nicolás Frutos?

We zijn het gaan opzoeken: Frutos speelde samen met Biglia, Boussoufa en Suárez. Zet Frutos vandaag in de middencirkel met Boussoufa, doe de test met een applausmeter en de Argentijn wint met vlag en wimpel. Nochtans, om voetbal te zien moest je bij Mbark Boussoufa zijn, toch niet bij de lange 'Reiger'?

Wat is het dat Frutos zo populair maakt onder de fans? Zijn goals, destijds? Deels een verklaring, kijk naar Lukasz Teodorczyk. Maar daartegenover staat dat Marcin Wasilewski in de middencirkel ook beter zal scoren dan Boussoufa, terwijl de Pool enkel kon scoren met zijn ellebogen. Er moet meer zijn waarom de meegereisde supporters in Beveren bij een 1-0-achterstand zachtjes 'Herman buiten' roepen in plaats van de malle beslissingen van hun trainer in vraag te stellen.

Wat heeft Frutos dat andere trainers in Anderlecht niet hadden? Charisma? Daar aan de zijlijn op de Freethiel, in zijn pak met dasje... Moeilijk. Geschiedkundigen van RSC Anderlecht zoeken de verklaring veeleer naast het veld. Frutos heeft zich nooit gedragen als een champagnespeler, hij was altijd en overal een kind van de supporters. Working class hero. En laat dat net de uitdaging zijn vanavond: Anderlecht mag dringend weer harten veroveren. Ja, Weiler hoorde hier niet thuis, maar net zo goed mag Hanni stilaan opstaan, en Dendoncker, en Trebel.

Als Frutos één kwaliteit heeft, dan wel als rolmodel dienen voor zijn spelers. Zij moeten zich weer populair maken bij de supporters, want één ding is duidelijk: weer zo'n beschamende vertoning als zaterdag in Beveren zal straks door de vox populi niet Frutos worden aangerekend.

In kokend bad

Goed voetbal met onverdroten inzet zal nodig zijn om Celtic opzij te zetten. Toen Marc Degryse destijds bij Sheffield Wednesday speelde, deelde hij de kleedkamer met Steve Nicol, een rosse Schot. Terwijl Degryse voor een thuiswedstrijd zijn normale opwarming afwerkte, ging Nicol in bad. Hij draaide de kraan op maximale hitte en kwam er pas een halfuur later uit, toen de stoom uit al zijn poriën kwam.

Schotse teams zijn dollemansploegen. Vallen, springen, opstaan en weer doorgaan. Er zal een goed Anderlecht nodig zijn. Wel, er is geen beter moment denkbaar om tabula rasa te maken met het recente verleden, bij de thuiskomst van Frutos.