'Ik denk nog niet aan naar huis gaan'
En hij gaat nog niet naar huis. Bijlange niet. Niet dat zijn moeder niet thuis is, maar Greg Van Avermaet heeft het ongelooflijk naar zijn zin in de Tour. Het blijft wachten op een individuele zege, maar in Plumelec rendeerde de kracht van het collectief. 'Ook mooi', vond hij.
Nagelbijtend zat hij in de hot seats, Van Avermaet. Met toegeknepen billen zag hij het zwarte Sky-treintje de Côte de Cadoudal optuffen en de seconden tergend traag wegtikken. "Neen, neen! Dit kan niet waar zijn! (lacht) 'Niet weer', vreesde ik." Van Avermaet nam het persoonlijk. Zowat alle plaatsen tussen twee en tien had hij al gehaald in 2,5 Tour. Maar winnen? Nooit. Het verschil bedroeg uiteindelijk 77 honderdsten in het voordeel van BMC. Van Avermaets donkere ogen blonken nog meer dan anders.
"Het is geen individuele zege, oké. Maar deze smaakt even zoet. En laat die magere marge maar zijn wat ze is. 'Net wel', nadat het al zo vaak 'net niet' voor mij is geweest. Mijn allereerste Tour-podium ooit. (grijnst) En hopelijk niet het laatste."
Het was hem meer dan gegund, dat podium. In het Belgisch elftal profileerde Van Avermaet zich in deze klassieke Tour-aanloop als de landgenoot met de grootste drang naar succes. Niet onbelangrijke nuance: daar kreeg hij, in tegenstelling tot vele anderen, ook ruim de vrijheid toe. Zesde, vierde, tiende, vijfde en zesde was het resultaat.
"Te pover", is Van Avermaet terecht kritisch voor zichzelf. "Soms haalde ik er het maximum uit. Zoals zaterdag, op Mûr-de-Bretagne. Mannetjes van 60 kilo gingen me er vooraf. Dat weet je het wel. Maar in Le Havre bijvoorbeeld, verkwanselde ik een gouden kans. Daar was ik boos op mezelf. Pas op, ik klaag niet. Het team zit op schema, zelf sta ik derde. Maar ik had graag nog iets extra gewonnen. (knipoog) Komende week, dan maar?"
Lastigheidsgraad omhoog
Dringende (en dwingende) dienstmededeling aan vriendin Ellen Gysel, ginder ver in Dendermonde: rustig ademhalen en even ophouden nog, dat kleine wonder. Je ventje komt er zo aan. Maar eerst het belangrijkste. Van Avermaet: "Allez, het is goed. Ik blijf nog even. En ik bekijk het dag per dag. Tot nu toe is alles onder controle. Het wordt allicht een last minute-missie, zoals het vooraf werd doorgesproken met de ploeg. Ze staat op het punt om een sterke en belangrijke pion te verliezen. Maar als het zover is, ben ik weg. Laat dat duidelijk zijn. Ik wil dat belangrijke moment in mijn leven voor geen geld ter wereld missen. Anderzijds: ik kan moeilijk nu al het vliegtuig nemen om thuis te gaan vaststellen dat er niets gebeurt. Dan zit ik me daar ook maar voor de rest van de tijd op te vreten."
Waar doet hij het dan nog voor, kan u zich afvragen. De Pyreneeën wenken, de lastigheidsgraad van deze Tour verhoogt aanzienlijk. Morgen wacht met Tarbes - La Pierre-Saint-Martin de eerste bergrit, woensdag wordt gefinisht op Cauterets, donderdag op Plateau de Beille, zaterdag op de Montée Jalabert. Alleen Rodez, donderdag, biedt perspectieven. En in Valence, zondag, komt de bevallingsdatum voor kleine Van Avermaet wel heel erg dichtbij. Zelf ziet de vader in spé dat anders.
"Kansen genoeg om iets te rapen. Ik ben niet echt moe, er zijn jongens in de ploeg die meer energie hebben verspild dan ik. Ik heb in feite een makkelijke job. Ik moet er enkel voor zorgen dat ik de finale rijd. Slaag ik daar de komende dagen niet meer in, dan is er nog altijd Van Garderen. Tejay kan mijn hulp goed gebruiken."
Komt er alsnog een moment suprème voor Mister Regelmaat? Afwachten maar. Voorlopig doet Van Avermaet het maar wat graag met een prominente rol in het beste tijdrijdersteam ter wereld. "Ik heb mezelf bekwaamd in de discipline. Mijn chronoraces mochten de voorbije weken en maanden worden gezien. Een fijn gevoel. Niet dat ik plots een Rohan Dennis ben geworden. De ex-werelduurrecordhouder is nog altijd de norm, wat dat betreft. Als hij het tempo aangeeft, schikt de rest zich.
"Maar dit was iets speciaals. Voer voor klassieke specialisten. We hebben er wel een aantal. Oss, Quinziato, Schär, ... Zet daar een paar zuivere tempobeulen en klassementsrenners bij en dan weet je dat ik ons terecht uitriep tot topfavoriet. Tweede worden was een ontgoocheling geweest. We zijn niet voor niets regerend wereldkampioen. Dit geeft me trouwens goesting. Als ze me vragen voor het WK ploegentijdrijden in Richmond: heel graag!"