De stop-de-tram-man

Het grote probleem voor deze tijd is voor Jef Van Droogenbroeck (70) iets dat wordt gevat in termen als "joetjoep en goegelmaps". Hij heeft nog nooit een computer in zijn handen gehad en hij is van plan om dat zo te houden. "Ik weet hoe het gaat. Die mannen in Brussel kunnen alles zien van achter hun bureau. Enfin, dat dénken ze. Ik zou zo graag de projectleider tot hier krijgen om hem rond te leiden."

Hij keek meewarig toen de overige leden van het Actiecomité Astridlaan, Krokaerstraat en Hoogstraat in Meise eind vorig jaar een e-mail stuurden naar minister van Mobiliteit Hilde Crevits. Een e-mail met al hun bezwaren en opmerkingen. "Die dachten echt dat ze antwoord gingen krijgen. Jongens jongens."

Koers lezen

Zijn eerste poging, op 7 december, tijdens de Scheldecross in Antwerpen, leidde meteen al tot een foto in de krant van een geïrriteerde Sven Nys die zijn bord wegmepte. "Hij was niet kwaad op mij, maar op de anderen die allemaal tegen hem reden", denkt hij. "Later, op het WK in Hoogerheide, heb ik het uitgespraat met de Sven. Een hele sympathieke, vriendelijke jongen. Hij had begrip voor onze situatie.

"Daarna volgden Parijs-Roubaix, de Omloop Het Nieuwsblad, de Waalse Pijl. Ik stond op de muur van Hoei. Op de goede plaats, alweer. Ik heb dit seizoen tien koersen gedaan. Zeker zeven keer is mijn bord in volle finale in beeld geweest. Het is een kwestie van feeling, van het lezen van de koers. Zondag, in Luik, stond ik op 350 meter van de finish. Je meet de positie van de vaste camera, de kant van het wegdek waar ze meer dan waarschijnlijk gaan sprinten. En dan beslis je. Ik weet het altijd direct, of het bord in beeld is geweest of niet. Ik voel dat."

Eerst zei het bord 'Sneltram A12 neen'. Intussen, zo is hem gezegd, is er een koninklijk besluit genomen. De tram komt er, er valt niks meer tegen te beginnen. De vraag is enkel: aan welke kant van de A12?

Het tuintje achter het huisje van Jef en Annie Van Droogenbroeck meet, voorzichtige schatting, vier bij vier meter. Zon is er niet, die zit achter een zeven meter hoog geluidspaneel. Daarachter denderen de vrachtwagens over het asfalt richting Brussel. Jef en Annie wonen hier sinds 1974, toen pal naast een autoweg wonen nog heel gewoon was. Over fijn stof werd niet gesproken.

"Vanuit de tuin keken wij met onze twee dochters naar de auto's. Er waren er toen wel minder dan nu. Ik heb alles in mijn huis zelf gedaan. De keuken, de badkamer, de veranda. Alles, met deze twee handen. Voor die tram moet vijftien meter worden onteigend. Ons huis moet dus weg, maar het kan nog twee jaar duren voor ze gaan onteigenen. Dan ben ik 72. Ik kan moeilijk slapen 's nachts, ik droom van die tram. Op de informatievergaderingen krijg je nooit antwoorden. Laatst vroeg een van die mannen wel of Annie en ik misschien niet eens moest beginnen nadenken over een serviceflat.

"Tot voor kort liep ik marathons. Wij trekken er nog vier keer per jaar op uit met onze mobilhome. Wij rijden volgende week naar het zuiden, en het bord gaat mee. Ik bereid mij voor op de Ronde van Italië. Ik heb een paar ritten aangestipt. Ook in de Ronde van Zwitserland hoop ik er te staan. De Ronde van Frankrijk sla ik over. Te druk. Ik ga één rit doen. Ieper-Arenberg."

Geluidspanelen

In de woonkamer van Jef en Annie zijn andere leden van het actiecomité neergestreken. Eén heeft een kopie bemachtigd van een milieustudie die zegt dat de tramlijn beter aan deze kant van de A12 komt. Het aantal te slopen huizen, staat er, is 'relevant negatief'. De leden van het comité stellen zich daar vragen bij.

"Aan de overkant staat er tot in Boom geen enkel huis", zegt Jef. "In onze straat alleen moeten er minstens vier huizen worden afgebroken. Dat bedoel ik met joetjoep en goegel. Volgens mij weet de minister dat gewoon niet, wat hier moet gebeuren. Volgens mij heeft zij alleen mannen met computers rond zich die zeggen dat ze op joetjoep hebben gezien dat het aantal te slopen huizen 'relevant negatief' is. Aan de overkant van de A12 woont een baron. Ik ga er verder niks over zeggen, maar het is wel een feit. Daar woont een baron."

De tram moet Brussel verbinden met Boom. De Lijn heeft grote verwachtingen over hoe de tram de files zal doen slinken. De leden van het actiecomité delen die verwachtingen niet. Jef heeft de situatie met een zwarte en een blauwe stift uitgetekend op een papieren tafellaken. Hier, wijst hij, aan café De Volle Pot, hier had de halte moeten komen, niet waar hij nu is gepland.

"De tram volgt de A12, maar de mensen die worden verondersteld hem te nemen wonen in de dorpskernen en verkavelingen daarrond. Kilometers ver. Mensen gaan dus met de auto tot aan de tramhalte moeten rijden en dan begint het spel. De gemeente Meise zegt: 'Als de tram te veel auto's lokt, gaan wij betalend parkeren invoeren.' Mensen gaan dus meer moeten betalen om langer onderweg te zijn naar Brussel. De Lijn heeft een opiniepeiling gedaan, en die gaf aan dat een meerderheid van de mensen zeiden dat ze de tram zouden nemen als hij er zou zijn. Ja, zo is het makkelijk. Zou u de tram nemen, als er een zou zijn? Bwaja. Waarom niet? Ik zou dat zelf ook hebben geantwoord als ze het mij hadden gevraagd.

"Een man in mijn straat had een akkoord over de verkoop van zijn huis. De koper wou voor het tekenen nog één keer komen kijken. De hele straat vol bordjes: 'Geen tram door woningen.' De verkoop is niet doorgegaan. Alles valt stil. Iemand was zijn huis aan het renoveren. Hij is gestopt."

Het meest wraakroepend, vindt hij, zijn de geluidspanelen. Die staan er pas een jaar of anderhalf, nadat er een eeuwigheid lang voor is geijverd. Want de baron had er eerst wel en zij niet. Ze kwamen er pas later achter dat de baron zelf zijn panelen had gefinancierd.

"Die poutrellen zitten zeven meter in de grond", zegt Jef. "Ik heb de mannen bezig gezien. Maanden heeft dat geduurd. Er stonden elke dag files vanaf Londerzeel, maandenlang. Nu zeggen ze: als de tram er komt, moeten die panelen vijftien meter naar rechts. Ja, zo blijven we bezig. Wat moet dat niet kosten? Laatst, op een vergadering, zei iemand: 'Leg u erbij neer, 't is allemaal al beslist.' Misschien is het zo. Maar ik ga ook graag naar de koers."

13 april: Paris-Roubaix

23 april: Waalse Pijl