'Geen filosofie, geen ceremonies. Gewoon slaan'

Had u al van krav maga gehoord? In Brussel gaat de populariteit van de zelfverdedigingscursus door het dak. Elke dag vinden in verschillende gemeenten lessen plaats, soms zelfs overdag. De close combat-techniek komt overgewaaid uit Israël, waar ze in het leger werd ontwikkeld. In de jaren zestig vond het fenomeen zijn weg naar de burgerij, waar het wordt toegepast als zelfverdediging.

Krav maga heeft maar één regel: er zijn er geen. "De bedoeling is om aan een aanval te kunnen ontsnappen, en daarvoor is alles toegestaan", zegt Serge Bridoux, hoofdinstructeur voor België en Luxemburg. "Krav maga is ideaal voor wie op straat wordt aangevallen, het slachtoffer wordt van een carjacking of een wapen onder zijn neus krijgt geduwd. Een klap op de knieën of een trap in de genitaliën en je kunt vluchten."

Geen bloedbad

"Alles mag", bevestigt instructeur Jean-Pierre Mordenga, "maar het moet proportioneel zijn. Het is niet de bedoeling dat cursisten van krav maga op straat een bloedbad gaan aanrichten." Woorden die Mordenga keer op keer moet herhalen tijdens de training. "Rustig!", galmt het door de dojo in Jette wanneer hij een nieuwe oefening aanbrengt.

Maar liefst 25 cursisten, variërend van bonkig en buikig tot snelle, pezige kereltjes, dansen rond elkaar met schijnaanvallen en vertraagde vuistslagen. Want zo moet het: gefingeerd en in slow motion. Vanavond vindt de les plaats in een sporthal, maar krav maga-cursisten trainen ook op straat, of in de bus, waar ze echte aanvalssituaties naspelen.

Bilal heeft moeite om zich in te houden. Briesend gaat de pezige twintiger zijn aanvaller te lijf. Fake natuurlijk, maar op het einde van de oefening versnelt hij zijn tempo met factor twintig. Pets, pets, pets. Zijn vuisten roffelen tegen de vlakke hand van zijn tegenstander.

Claude daarentegen kijkt na de oefening zijn trainingsmaatje aan. "Alles oké?" Een korte knik en de rollen keren om. Claude, een dertiger, is niet bepaald het type dat op straat dreigt te worden aangevallen. Integendeel. Maar krav maga heeft hem al geholpen, zegt hij. "Dankzij de cursus heb ik al erger kunnen voorkomen. Nu weet ik tenminste wat ik moet doen wanneer types met brede schouders op me af komen gestapt." Protserig imiteert hij een Brussels straatschoffie en komt steeds dichterbij, tot zijn neus bijna de onze raakt. "Snap je wat ik bedoel?"

Keurend loopt instructeur Mordenga tussen de vechtende koppels. Corrigeert hier een vuist, laat daar een dijbeen plaatsen ter verdediging. "Wat is het eerste dat je moet doen bij een gevecht?", roept hij. De antwoorden variëren van terugslaan tot in verdedigingshouding gaan staan. "Fout! Waarneming is de sleutel. Wie niet waarneemt, kan niet reageren."

Anders dan karate, aikido of jiujitsu hanteert krav maga geen onderliggende filosofie. "Bij ons zijn er geen ceremonies", zegt hoofdinstructeur Bridoux. "Voor de les begint, buigen we. Maar dat is het. Krav maga is een moderne methode die onmiddellijk toepasbaar is in de praktijk. De aanvaller neutraliseren via zijn pijnlijke punten. Gewoon slaan."

Na anderhalf uur vloeit in Jette geen bloed, maar zweet. Anja (niet haar echte naam, want op haar werk weet niemand dat ze dit doet) puft nog na van de inspanning. Ze is de enige vrouw in de les. Binnenkort begint ze aan haar politieopleiding en ze wil niet onvoorbereid aan de start komen. "Sowieso is zelfverdediging maar een klein lesonderdeel bij de politie. En je moet je toch een beetje kunnen weren. Zeker als vrouw", zegt ze, terwijl ze aan haar kruisbescherming sjort. Want ja, ook bij vrouwen kan een foute trap hard aankomen.