Direct naar artikelinhoud

Doe toch normaal!

Ze mogen dan opgegroeid zijn met pamperende ouders en peperdure iPhones, volgens het European Youth Trend Report van Trendwolves dat De Morgen als eerste mocht inkijken, willen steeds meer jongeren een bescheidener leven leiden. Eén met gewone kleren, gewone producten en gewone plekken. 'Ze beseffen dat ze niet uniek zijn.'

De zoveelste perfecte selfie, het nieuwste hippe drankje en foodie-adres, een nog exclusiever paar sneakers. Een groeiende groep millennials wil er niet meer van weten en kiest voor het tegenovergestelde: een lelijke foto, een krat Cara-pils, een diepvriespizza, banale schoenen. Omdat ze er niet meer willen uitspringen. Een fijne tijd staat voorop, zonder poespas, zonder daarmee iets te willen bewijzen of pretenderen.

'New modesty' of 'Nieuwe bescheidenheid' wordt de trend genoemd. En die gaat volgens trendwatchers in tegen alles wat vandaag bij in grote mate generatie Y (geboren tussen 1980 en 1995, FVG), maar ook bij generatie Z (geboren na 1995, FVG) mainstream is. "De 'New modesty'-jongeren vinden looks en likes niet belangrijk. Ze neigen naar het normale, het alledaagse, het ordinaire", aldus Ellen Anthoni van onderzoeksbureau Trendwolves. Zij beschreef de trend mee in hun Europees Youth Trend Report.

Volgens Anthoni is die het best vergelijkbaar met normcore, de antimodetrend die het afgelopen jaar hipsters de meest banale kledingstukken deed aantrekken - van nietszeggende sneakers met sportsokken tot onflatterende fleecetruien. "Die hang naar het ongestileerde en ongemarketeerde valt nu ook op. Maar alleen gaat die veel verder dan normcore. New modesty is geen modestatement maar een ingesteldheid."

Een van de zeven miljard

Opmerkelijk vinden de jongerenexperts die switch. Want het is net deze generatie die vanaf de wieg de boodschap kreeg bijzonder te zijn en als dusdanig werd opgevoed. In een omgeving met veel kansen, en nog veel meer spullen. Trendwatchers menen dat het de Facebooks, Instagrams en Tumblrs zijn die de ommekeer mee bewerkstelligen.

Anthoni: "Deze jongeren weten perfect hoe ze daarmee een uniek beeld van zichzelf kunnen ophangen. Maar alleen: ze zijn lang niet meer de enige die dat doen, en al helemaal niet de enige die daarin slagen. Verscheidene onder hen beseffen daardoor dat ze helemaal niet zo bijzonder zijn, dat ze gewoon horen tot een van de zeven miljard op aarde."

Daar komt volgens Anthoni bij dat de jongeren van vandaag inzien dat ze het alleen niet meer kunnen maken. "Door de voorgrond voor de achtergrond te ruilen en het unieke voor het normale kunnen ze veel makkelijker netwerken, samenwerken, ergens geraken." Skills worden in dat licht ook belangrijker. "Een mening over iets hebben en betekenis geven aan gewone zaken worden meer gewaardeerd. Het gaat om wie je bent, niet om hoe je je wil presenteren."

Tweedehandspanty's

Een reisbestemming hoeft niet exotisch te zijn. Je kunt ook ontdekken in eigen land, in eigen stad zelfs. Benjamin De Moor deed dat. Nadat hij zes maanden door Azië trok, besloot de 26-jarige web developer hetzelfde te doen in Anwerpen. Must sees als het MAS en de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal liet hij links liggen. "In Azië ben ik na een tijdje ook de bekende trekpleisters gaan negeren. Elke backpacker passeert daar. Deelt die zaken op Facebook. Maar onthoud je dat? Neen. Het was pas toen ik toevallig met mijn toenmalige vriendin in een tweedehandspantywinkel belandde, dat ik dacht: dit is echt. Dit vergeet ik nooit."

Terug thuis deed hij hetzelfde: onbekende en onbenullige plekken opzoeken. Hij bundelde zijn ervaringen in een reisgids, The Shitty Guide of Antwerp, die 3.600 keer gedownload werd. "Mensen appreciëren het. Zien dat een obscuur café in de stationsbuurt net zo spannend en verrijkend kan zijn dan een toeristenrestaurant in Bali."

Ontwikkelingspsychologen vinden deze attitude hoopvol. "Ze komt de sociale cohesie ten goede", gelooft professor Wim Van Den Broeck (VUB). Alleen gelooft hij niet dat iedereen er meteen voor overstag zal gaan. "Onze maatschappij is vandaag zo hyperindividualistisch dat bescheidenheid eerder een zonde is dan een deugd. Het is niet vanzelfsprekend om daar tegenin te gaan", stelt hij. "Maar dat neemt niet weg dat de slinger ooit moet terugslaan. Een mens is niet gemaakt om alleen een individu te zijn. De sociale behoefte blijft. Door het normale te omhelzen, proberen jongeren daaraan tegemoet te komen."