Rome en Madrid woest om initiatief Schröder

Berlijn / Brussel

Eigen berichtgeving

Officieel is er niets aan de hand, maar achter de schermen zijn Spanje en Italië allerminst opgezet met de minitop over Irak die de Duitse kanselier Gerhard Schröder, de Franse president Jacques Chirac en de Britse premier Tony Blair morgen in Berlijn belegd hebben. De zuiderse landen, zo blijkt uit de media, voelen zich uitgesloten.

Schröder en Chirac willen in Berlijn de maandenlange ruzie met Blair, en indirect ook met VS-president Bush, over de invasieoorlog in Irak bijleggen. Gisteren boden beiden al de Brits-Amerikaanse bezettingsmacht aan om Iraakse politieagenten op te leiden, en dat los van een VN-resolutie over de wederopbouw van het naoorlogse Irak. Het was in die context niet onlogisch om ook Spanje bij het overleg te betrekken. Premier José María Aznar was immers een van de meest fanatieke voorstanders van de invasie en probeert ook nu nog altijd het fabeltje hoog te houden dat de agressie tegen Irak nodig was. Spanje heeft bovendien momenteel een zitje in de VN-Veiligheidsraad, waar de volgende resolutie over Irak beslecht zal worden. Het vindt zichzelf dus zeer onheus behandeld door Berlijn, Parijs en Londen.

De Spaanse pers ziet de afwezigheid van Aznar echter als een straf voor diens onvoorwaardelijke trouw aan Washington. "Men moet zich afvragen hoe ver Parijs en Berlijn zullen gaan om Aznar het gelag te laten betalen", zo schrijft El Mundo. "Aznar", zo vindt de krant El Periódico, "heeft Spanje vervreemd van de partners die we het meest nodig hebben."

Ook andere media onderstrepen dat Aznar nu opdraait voor zijn slaafse volgen van George W. Bush. Maar dat maakt duidelijk geen indruk op de premier. Integendeel, hij doet er nog een schep bovenop. Aznar heeft aangekondigd dat hij naar de VS zal trekken als daar de verkiezingscampagne op gang is gekomen en dan wil hij meehelpen aan de herverkiezing van Bush.

Komt daar nog eens bij dat Aznar en Schröder al een tijdje op confrontatiekoers zitten. Vorige week permitteerde de Spaanse premier zich kritiek te uiten op het Duitse begrotingstekort. Schröder liet even later fijntjes weten dat de economische groei van Spanje voor een niet onaanzienlijk deel te danken is aan de Europese steunfondsen, die voor 25 procent door Duitsland worden gespekt.

Als voorzitter van de Europese Unie kon eigenlijk ook Italië, dat ook pal achter Bush stond in de Irak-agressie, aanspraak maken op een uitnodiging voor Berlijn. Net als hun Spaanse collega's maakten ook de Italiaanse journalisten brandhout van de geïsoleerde positie van hun regering. De Corriere della Serra ziet de afwezigheid van premier Silvio Berlusconi al als een gevolg van een slecht Italiaans EU-voorzitterschap. La Repubblica spreekt zich op haar frontpagina in dezelfde richting uit. De krant herinnert aan de toch al sterke band die er, tot ongenoegen van Rome, bestaat tussen Berlijn en Parijs. Italië zit op een zijspoor in de EU, al is het op dit ogenblik voorzitter, zo is de teneur in de Italiaanse media.

In officiële kringen lijkt men echter niet te zwaar te tillen aan de niet-uitnodiging. "De top is slechts een informeel etentje", zo reageerde buitenlandminister Franco Frattini pinnig. Dat is het natuurlijk niet. Het is een poging van drie grote EU-leden om de violen af te stemmen en als het kan samen bij de VN een Irak-initiatief te nemen. En impliciet insinueren Berlijn, Parijs en Londen daarmee dat ze Italië en Spanje niet tot de groten van de EU-club rekenen.

(FS)

Duitsland en Frankrijk willen Iraakse politie-agenten trainen