Kanaries fluitend naar kwartfinale

IJzersterk Brazilië walst over Chili heen en vindt vrijdag in Port Elizabeth Nederland op zijn weg

Brazilië combineert kracht, snelheid, precisie en koelbloedigheid. Het is de vraag wie deze machine kan stoppen.

De geschiedenis herhaalt zich voor Chili. Twee keer eerder overleefde het land de eerste ronde op een WK, om daarna telkens uitgeschakeld te worden door Brazilië. Zo geschiedde ook gisteren. Chili begon goed aan de match en heel even hadden wij de indruk dat deze ploeg in staat zou zijn om de vijfvoudige wereldkampioen aan het wankelen te brengen. Maar we hadden beter moeten weten. Het beeld van anderhalf uur voor de wedstrijd zei eigenlijk al alles: toen de 23 Chilenen om 19 uur het veld in Ellis Park opstapten, haalden ze meteen hun camera's en fototoestellen boven. Als schooljongens vergaapten ze zich aan de steile tribunes en de opgedaagde menigte. Sanchez, Isla en Carmona gingen zelfs poseren voor het familie-album.

Een veeg teken, want het contrast met de intocht van Brazilië kon niet groter zijn. Drie kwartier later immers zagen wij een groep echte mannen uit de spelerstunnel komen. Niks camera’s deze keer, niks onder de indruk: Kaká en co. stapten het veld op en begonnen direct aan hun opwarming. Superprofs. Niemand die opkeek of met de ogen knipperde. Wat zou een vroeg offensief van een dapper Chili hen dan deren? Weinig tot niks. Bij de eerste serieuze gelegenheid zette Gilberto Silva de puntjes op de i. Hij kreeg een metertje te veel ruimte en haalde keihard uit vanop 25 meter, doelman Bravo kreeg het schot amper gekeerd.

De toon was nu gezet. Brazilië nam de match in handen en voerde de druk geleidelijk op. Eerst kwam er balbezit, dan veldoverwicht, daarna volgden de corners en tenslotte de kansen. Een fout van Contreras op Lucio had al een penalty moeten opleveren, maar het was pas op hoekschop van Maicon, even over het halfuur, dat Brazilië de leiding nam. Juan, verdediger van AS Roma, kopte keihard binnen (1-0).

Een paar minuten later legde Luis Fabiano de match in zijn definitieve plooi. De aanvaller van Sevilla werd prima vrijgespeelde door Kaká, draaide rond de doelman en scoorde zijn derde op dit WK (2-0).

Na de rust gingen de Brazilianen nog een stapje verder in hun meesterschap: nu werd ook schoonheid een onderdeel van hun spel. Robinho scoorde al vroeg met een beheerste krulbal (3-0), maar het was de voorafgaande assist die voor applaus en bewondering zorgde. Ramires leidde het doelpunt in met een heerlijke solo door de as van het veld.

Die ene actie bevatte alle elementen waaruit het voetbal van Brazilië vandaag bestaat: geen samba en frivool gepingel, maar des te meer kracht, snelheid, precisie en koelbloedigheid. Het elftal van Dunga is geen artistiek gezelschap, maar een oorlogsmachine. De ploeg danst niet om de tegenstander heen, ze walst erover. Als romantische liefhebber van het spel kun je dat spijtig vinden, maar de realiteit is dat dit Brazilië heel moeilijk te stoppen zal zijn.

Op een vreemde manier is de saaie 0-0 tegen Portugal daar ook een goed voorbeeld van. Vrijdag hoefde Brazilië niet te winnen en nam de ploeg genoegen met simpele controle. De match werd lam gelegd, de tegenstander geneutraliseerd en kostbare energie werd gespaard: een teken van mentale rijpheid en overzicht. Gisteren, met Kaká en Robinho weer in de basis, schakelde de ploeg probleemloos over naar een dominanter voetbal.

De wonderkinderen van Spanje en Argentinië zullen top moeten zijn om dit Brazilië te verslaan. Benieuwd hoeveel weerstand Nederland straks al kan bieden.