Nieuw in de klas: kindercontact
Niet alleen ouders zitten op geregelde tijd samen met leerkrachten om de voortgang van hun kinderen te bespreken. In steeds meer scholen is er enkele keren per jaar 'kindercontact'. 'Een goede methode, maar zeker niet zaligmakend.'
In de basisschool Wonderwijs in Haasdonk, maar ook in het secundaire Paridaensinstituut in Leuven, bestaat het al geruime tijd: de zogenaamde 'kindercontacten'. Niet de ouders gaan daarvoor langs bij de meester of juf, wel de leerlingen zelf. Een face-to-facegesprek om na te gaan hoe het met het kind gaat, welke punten beter moeten, wat goed loopt of hoe de leerling zich voelt in de klas.
Het heeft veel weg van een evaluatiegesprek, al wil Lieven Boeve van het Katholiek Onderwijs Vlaanderen het zeker niet zo noemen. "Dan klinkt het alsof wij functioneringsgesprekken met onze leerlingen voeren. Dat is het zeker niét. Wel gaat het om een systematisch contact tussen leraar en leerling, waarvan we merken dat het werkt.
"Voorwaarde is ook dat er een transparante cultuur heerst. Anders komt zo'n gesprek uit de lucht vallen en krijgen de leerlingen nog meer stress."
'Het hele jaar feedback'
Vaak vindt zoiets plaats net voor het oudercontact, zodat de leerkracht zelf kan vertellen wat daar allemaal zal besproken worden. Vroeger gebeurde zoiets nauwelijks, maar nu maken steeds meer scholen er volgens de katholieke onderwijskoepel gebruik van. Het kan op alle leeftijden.
Ook in het Gemeenschapsonderwijs (GO!) gebeurt het. "In een aantal scholen is er een kindercontact, net voor het oudercontact", legt woordvoerster Sarina Simenon uit. "Een goede manier om leerlingen beter te betrekken bij het oudercontract. Al mag de feedback zeker niet beperkt blijven tot een aantal momenten per jaar. Dat moet het hele jaar door kunnen."
Vraag is hoe waardevol zo'n kindercontact is. Heeft het zin om leerlingen op formele momenten te evalueren? "Toch wel", vindt pedagoog Pedro De Bruyckere (Arteveldehogeschool), "maar ik zou het geen evaluatie noemen. Het gaat om een gesprek en moet dus in twee richtingen gaan."
Geeft zo'n formeel gespreksmoment geen extra stress? "Dat kan", zegt De Bruyckere, "maar dan is het net aan de leerkracht om die stress op te pikken en daar een geruststellende factor in te zijn. Er moet een sfeer heersen die zo'n gesprek mogelijk maakt."
Een persoonlijk gesprek is volgens De Bruyckere trouwens maar een van de mogelijkheden. "Kringgesprekken zijn ook nuttig. Al moet je sommige haantjes-de-voorste dan wel een beetje compenseren. Maar bij een individueel gesprek kunnen ze het even hebben over hoe het kind zich voelt, zijn plaats in de klas en hoe het evolueert. Bovendien heb je het voordeel van de transparantie."
Zeker als het meteen gekoppeld wordt aan dat oudercontact, hoewel het daar evengoed voorvalt dat kinderen hun ouders vergezellen. "Dat gebeurt inderdaad ook", zegt de pedagoog. "De scholen kiezen dat zelf. Soms kan het handiger zijn om apart met de ouders te spreken. Niet om over het kind te roddelen, maar wel omdat je op een abstracter niveau kunt spreken. Ook over moeilijkere thema's."
Blijven de kinderen op zo'n moment thuis, dan kan een kindercontact een mooie aanvulling zijn. "Het is zeker niet zaligmakend", benadrukt De Bruyckere "Het hele jaar door moet er een goede feedback zijn, en een goed contact. Als dat er niet is, dan zullen die twee gesprekjes per jaar weinig verschil maken."