Direct naar artikelinhoud

De link tussen Vlaamse onafhankelijkheid en schapen slachten

Hoe absurd het ook klinkt, er loopt een rechtstreekse lijn tussen het totaalverbod op schapen slachten en de ijver voor een Vlaamse staat. Met dat verbod wou N-VA aantonen wat die staat kan opleveren. Tot de joodse gemeenschap met banbliksems afkwam.

Zo rechtlijnig Ben Weyts is als flamingant, zo rechtlijnig is hij als dierenvriend. Die vasthoudendheid maakt dat hij de consequenties van zijn radicaal verbod op onverdoofd slachten veel te laat helemaal juist inschatte. In september weigerde Weyts toestemming te geven voor tijdelijke slachtvloeren voor het slachten van schapen voor het Offerfeest. Pas na luid protest uit de moslimgemeenschap stemde hij in met een overgangsperiode. Eerst was dat een jaar, dan werd het twee jaar.

Die versoepeling compenseerde hij echter door na die twee jaar een totaalverbod in te voeren voor onverdoofd slachten. Dat leverde hem, na de woede van de moslims, ook de afkeuring van zijn coalitiepartners en de joden op. De joden slachten hun runderen weliswaar in permanente slachthuizen, maar doen dat eveneens onverdoofd.

N-VA probeerde haar voorstel in mei door de regering te krijgen, wat op een njet van CD&V en Open Vld botste. Toch bleef Weyts zijn eigen diepste overtuiging, de nood aan een totaalverbod, daarna publiekelijk herhalen.

Het waren de rabiaat negatieve reacties van de (Antwerpse) joden gisteren die hem zijn toon deden milderen. Dat er deze legislatuur geen totaalverbod zou komen, liet hij optekenen, omdat de geesten er nog niet rijp voor zijn. Verbazen doet die sussende taal niet, N-VA heeft een uitstekende verstandhouding met de joodse gemeenschap in de havenstad.

Weyts had dan ook gisterenochtend al een gesprek met Michael Freilich, de hoofdredacteur van Joods Actueel, die het totaalverbod op onverdoofd slachten in De Standaard heftig aanviel. Bij hoog en bij laag beweert Weyts dat hun telefoontje niet kwam op vraag van Antwerps burgemeester en partijvoorzitter Bart De Wever (N-VA). "Ik weet zelf wel hoe ver ik mag gaan", lacht hij.

Voortrekkersrol

Wat wou N-VA aanvankelijk bewijzen met de kruistocht voor verdoofd slachten? Dierenwelzijn is een van de bevoegdheden die door de zesde staatshervorming volledig verhuisden naar Vlaanderen. Bij de regeringsonderhandelingen ijverde Weyts ervoor het los te trekken van de bevoegdheid landbouw zodat het niet in een hoekje verpieterde. De Vlaams-nationalisten willen met allerlei initiatieven binnen dit kleine domein aantonen dat Vlaanderen een verschil kan maken met het federale niveau. "Onkelinx was er bevoegd voor, maar geen hond die dat wist", zegt Weyts. "Vlaanderen moet op het vlak van dierenwelzijn een voortrekkersrol gaan spelen in Europa."

De gevoeligheid voor dierenwelzijn heeft ook wortels in de partij zelf. Aan N-VA, en zeker aan de moederpartij (de Volksunie/VU), hangt een flank die gevoelig is voor groene(re) thema's. In 2012 diende wijlen Flor Van Noppen, toen nog in het federaal parlement, trouwens al een gelijkaardig wetsvoorstel in.

Met dit verbod kan N-VA ook bevestigen dat ze haar bestuursverantwoordelijkheid neemt. Weyts schermt niet voor niets met het argument dat hij een 'legalist' is en beroept zich op de Europese verordening en het advies van de Raad van State. Wat Weyts er dan wel niet bij zegt, is dat die enkel gaan over de tijdelijke slachtvloeren, en niet over het totaalverbod.

iN-VA wil extremer zijn dan Europa, wat de man en zijn partij - opnieuw - typeren. N-VA verwijt de linkse partijen dat ze dit verbod niet luid en duidelijk durven steunen omdat ze de moslimkiezers niet voor het hoofd willen stoten. Door er wel voluit voor te gaan, kunnen de Vlaams-nationalisten aantonen hoe daadkrachtig en ongebonden ze wel zijn. Weyts voelt zich ook nog eens gesteund door een enquête van Gaia waaruit moet blijken dat negen op de tien Vlamingen het onverdoofd slachten verwerpen.

Menselijke stem aan dieren

Naast die electorale en strategische redenen speelt een persoonlijke affiniteit. Weyts heeft wat met dieren. Oorspronkelijk zou Dierenwelzijn in de portefeuille van een andere N-VA'er belanden, maar Weyts claimde de post voor zichzelf. Hij gaat met plezier spreken bij alle mogelijke dierenverenigingen die hem vragen een woordje te placeren op hun evenementen. Wat in het partijprogramma staat over dieren, is van zijn hand. "Het is onze verdomde plicht dierenleed te vermijden", zegt hij zelf. "Ik verdedig wie geen menselijke stem heeft."