Standard ontsnapt aan erger
Standard heeft de schade kunnen beperken - dat mag een succesje heten. Omdat Zenit niet het gaspedaal indrukte, paal en lat meespeelden met Standard, en omdat de Rouches moedig bikkelden, bleef het bij 0-1. Volgende week 'Sint-Petersburg by night'.
Niets is zo irritant als naar een film kijken waarvan u het einde al kent. Standard eerde zijn overleden monument Jean Nicolay en daarna de kampioen van Rusland, dat kwam freewheelen aan de boorden van de Maas.
De meegereisde vips van Zenit Sint-Petersburg hadden een plek gevonden naast de perstribune. Er was er eentje met een bolhoed, Loktionov heette hij - aan de naam achteraan op zijn shirt te zien -, en Loktionov was al zo zat als een Rus kan zijn nog voor de aftrap. Hij dronk pintjes uit plastic bekertjes zoals wij cola drinken - in sloten - en zong uit volle borst mee op de tonen van 'We Will Rock You'. De fans van Standard, die zongen 'Duchâtelet démission' - ook al een oud plaatje. In hun ploeg stonden de recente nieuwkomers Louis en Faty. Die laatste, centraal op het middenveld, doet qua gestalte denken aan Yaya Touré, en Louis heeft iets van de snelheid van Ezekiel.
Zenit heeft meer kwaliteit. In elke linie. Na een kwartier kwam dat tot uiting, toen Sjatov van dichtbij in doel knalde (0-1). Kawashima had toen al Hulk van een goal gehouden.
De bezoekers waren oppermachtig, vooral in die eerste helft. Ze tikten zozeer de bal rond dat ze er zelf bij momenten tureluurs van werden. Hulk, hun Braziliaanse sterspeler, waande zich op PlayStation. Hij probeerde de meest onmogelijke raids, vaak tot ergernis van zijn ploegmaats.
Standard is op zoek naar zichzelf. Naar een identiteit. Mpoku is in dit elftal een misbegrepen artiest, de nieuwkomers zijn vanzelfsprekend nog hulpeloos, en ouwe krijgers Ciman en Van Damme dragen dezer dagen meer strepen op hun kostuum dan ze aankunnen - dat is niet hún schuld, natuurlijk.
Het was een uur wachten op de eerste kans voor de thuisploeg, na een cadeautje van de Russische defensie. Maar Watte trapte in de handen van hun doelman. Voor het overige had Lombaerts, onder het oog van bondscoach Marc Wilmots, alles onder controle.
Zenit deed het na de rust kalmpjes aan, nonchalant, zeer tot ongenoegen van de man met zijn bolhoed. Het maakte dat Standard het tempo kon bijbenen en de indruk kon wekken dat het in de match zat. Meer was ook niet mogelijk.
Al wandelend en met een aan arrogantie grenzende zelfzekerheid trof Zenit in de loop van de wedstrijd nog tot tweemaal toe het doelhout: Rondon mikte op de lat en Danny op de paal. Loktionov vloekte een keer luid.
Het kopbalkansje voor Ciman, het knappe schot van Louis, en het enthousiasme waarmee de Rouches bleven voetballen, maakten dat de supporters niet àlle redenen hadden om hun huis in de fik te steken - er was nog een greintje krediet. Het grootste applaus van de avond kwam na het eindsignaal, toen Axel Witsel - in Luik als toerist - 'zijn' publiek groette.
Zonder het zoveelste voetbalwonder in Sint-Petersburg gaan de Rouches volgende week vrijdag in de trommel voor de loting van de groepsfase van de Europa League. Met de zomer die ze in Luik kenden, mag dat een succes heten.
Guy Luzon moet na 31 augustus evenwel een nieuwe ploeg bouwen. Hij heeft daarvoor de tijd tot april. Als Standard zich dan kan plaatsen voor play-off I om daarin Europees voetbal af te dwingen, is de coach geslaagd. Deze selectie kan kwalitatief niet concurreren met Anderlecht en Club Brugge voor de landstitel.
De man met de bolhoed mag zich stilaan opmaken voor Champions Leaguevoetbal. Zenit zal daarin niet misstaan.